در بینش اشوزرتشت، وهیشتم منو(بهشت) جایگاهی نیست که کسی یا چیزی از پیش برای مرتوگان(:مردم، انسانها) در جهان دیگری آماده کرده باشد تا پس از مرگ جایگاهِ نیکوکاران شود و بدکاران از آن بی‌بهره بمانند وانگه بهترین منش را مرتو (:انسان) می تواند آگاهانه برای خود فراهم سازد و آنرا برگزیند. هنگامی که مرتو کار شایسته‌ای انجام دهد که برگرفته از منش پاک و نیک باشد و سبب خشنودی دیگران و روان هستی گردد. در آن هنگام او روانی شاد و آرام خواهد داشت. به سخنی دیگر در بهشتِ آرزو شده خویش به‌سر خواهد برد. بیگمان او می تواند این بهشت را همچنان در سرشت و روان خویش نهادینه سازد.
واژه دوزخ از واژه اوستایی «دروجودِمانِه» است به چمار(:معنی) «جایگاه دروغ» یا «درون تیره» می باشد. در بینشِ اشوزرتشت جایی به نام دوزخ نیست تا مرتوی بدکار در آنجا شکنجه شود. از آنجا که مرتوگان(:بشر) در بینش اشوزرتشت آزاد است تا با وجدان و به خواست خود راه نیک و بد را با آزادی برگزیند به همان اندازه روان او با انجام کارهای نیک، شاد و آرام خواهد شد و با کردار ناشایست آزرده و ناآرام خواهد گشت.
از آنجا که وجدان در سرشت همه پایدار است پس هر مرتو دگرسانیِ میانِ کردارنیک و بد را به‌خوبی می داند. آشکار است که با بداندیشی، بدگفتاری و کردار ناشایست هیچ کسی احساس آرامش نخواهد کرد. وجدان و روان او پیوسته در شکنجه، رنج وافسردگی خواهد بود.
در راستای این باور، بازتاب كردار هر مرتو در همین جهان به خود او باز خواهد گشت. اندیشه، گفتار و كردار نیک، سبب آرامش وشادی روان مرتو می گردد. بیگمان وارون (:برعکس) آن؛ اندیشه گفتار و كردار بد نیز سبب پریشانی و اندوهِ روانش خواهد شد.
آن شادی و آرامش كه در نتیجه كردارنیک باشد، بهشت یا سرای روشنایی مرتو خواهد بود و پریشانی و اندوه روانی كه بازتاب رفتار بد و ناپسند مرتوگان است نیز به نام دوزخ و یا جهنم برای هر کس است.
بدین گونه مرتو با اندیشه و رفتارش برای خود شادی وآرامش- رنج وافسردگی را برای روان خود در این گیتی فراهم خواهد کرد. بهشت ودوزخ جایگاهی نیست كه مزدا اهورا از پیش برای خوشگذرانی و یا رنج دادن او آماده كرده باشد.
برگرفته از تارنمای موبد نیکنام
Www.kniknam.com
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
برگرفته از درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر