در فرهنگ ایرانی، واژه آبان به چم(معنی) آب و نماد آبهای پاک است و جشن آبانگان، جشن ارج گذاشتن و پاسداری از آبهای پاک روی زمین است. این جشن به روزی برگزار می شود که روز آبان با ماه آبان هماهنگ شود.
درباره پیدایش جشن آبان گان، گروهی از پژوهش گران بر این باورند که در پی جنگ هایی دراز که در بین ایران و توران روی داد، افراسیاب تورانی دستور داد تا کاریزها و نهرها را در ایران، ویران کنند. پس از پایان جنگ، پسر تهماسب که زو نام داشت، پیشنهاد کرد تا کاریز ها و نهرهای خراب را لایروبی کنند، پس از این اقدام و مرمت آبراهه ها، بار دیگر آب در کاریزها روان گردید و مردم بالندگی آب ها را جشن گرفتند. در روایت دیگری آمده است که پس از هشت سال خشکسالی که در ایران روی داد در ماه آبان سال بعد، باران آغاز به باریدن کرد، آنگاه خرمی و سرسبزی باز آمد، بیماری و فقر مردم تمام شد و از آن هنگام جشن آبان گان با شادی بیشتری برپا گردید. مزدیسنان همانند دیگر جشن های ماهیانه به باور ترادادی خود جشن آبانگان را گرامی داشته و به انگیزه پاسداری از این آخشیج(عنصر) پاک کننده و زندگی بخش و نقش و جایگاه این ماده در زندگی انسان، شادی و سروری ویژه دارند.
در برخی از روستاها که هنوز آب روان در جوی قنات وجود دارد، اهالی آن محل به کنار آب روان می روند؛ آبان یشت که سرودی کهن است، در ستایش آب و یا نیایش آبزور که کوتاه شده آن است و در خرده اوستا گنجانده شده است، می سرایند و با نیایش خویش اهورامزدا را مورد ستایش قرار می دهند.
☆آبانگان خجسته باد☆
🔥🌊🔥🌊🔥🌊🔥🌊🔥🌊🔥🌊🔥🌊
نسک یادگار دیرین
آیین ها، مراسم و باورهای مذهبی ترادادی(سنتی)زرتشتیان ایران
پژوهش و نگارش: کورش نیکنام
🔥جشن آبانگان🔥
✅آبانگان (چهارمِ آبان‌ماه به گاهشماریِ کنونی، دهمِ آبان‌ماه به گاهشماریِ یزدگردی) یکی از جشن‌های ایرانی است که در ستایش و نیایش ایزدبانو آناهیتا که ایزد آبهای روان بوده‌است، برگزار می‌شده‌است. زمان برگزاری این جشن در آبان، روز دهم آبان بوده‌است.
✅آبان (نام ِ دیگر ِ ارِدْوی سورَ اَنَهیتَه/اَناهیتا) ایزدْبانوی ِ آبهای روی زمین و نگاهبان ِ پاکی و بی آلایشی در جهان ِهستی است. اناهیتا در اسطوره‌های ایرانی، یکی از تابناک‌ترین چهره‌ها و یکی از کارآمدترین نقشْ وَرزان است و در اوستا، سرود بلند و زیبایی به نام آبانْ یَشت با خیالْ نقش‌هایی دل پذیر، ویژهٔ نیایش و ستایش اوست:
✅اوست بَرومندی که در همه جا بلندْ آوازه‌است.اوست که در بسیار فَرّه مَندی، همچند ِ همهٔ ِ آبهای روی زمین است.
اوست زورمندی که از کوه ِ هُکَر به دریای ِ فراخْ کرت ریزد. من -- اهوره مَزدا -- او را به نیروی خویش، هستی بخشیدم تا خانه و روستا و شهر و کشور را بپرورم و پشتیبان و پناه بخش و نگاهبان باشم ...
✅در جشن آبانگان، پارسیان به ویژه زنان در کنار دریا یا رودخانه‌ها، فرشتهٔ آب را نیایش می‌کنند. ایرانیان کهن آب را پاک (مقدس) می‌شمردند و هیچ گاه آن را آلوده نمی‌کردند و آبی را که ویژگی سه گانه‌اش (رنگ- بو- مزه) دگرگون می‌شد برای آشامیدن و شستشو به کار نمی‌بردند. زرتشتیان نیز در این روز همانند سایر جشن‌ها به آدریان‌ها (آتشکده‌ها) می‌روند و پس از آن برای گرامی داشت مقام فرشتهٔ آب‌ها، به کنار جوی‌ها و قنات‌ها رفته و با خواندن اوستای آبزور (بخشی از اوستا که به آب و آبان وابسته است) و به دستیاری مُوبَد خوانده میشود، اهورامزدا را ستایش کرده و درخواست فراوانی آب و نگهداری آن را کرده و پس از آن به شادی می‌پردازند
نقل از درگاه(کانال) زرتشت و مزدیسنان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر