«اهورامزدا»، «اشوزرتشت»، «مزدیسنی»

دین‌پایه زرتشتیان؛ زرتشتیان خداوند یکتا را نیایش می‌کنند که به زبان خود آن را «اهورامزدا» می‌نامند. «اشوزرتشت» نام دین خود را «مزدیسنی» گذاشت که به معنی مزداپرستی می‌باشد و پیروان او پس از او، خود را «زرتشتی» هم نامیدند. نام «اهورامزدا» از سه بخش تشکیل شده است که «اهورا» به معنی هستی‌بخش و «مز» به مفهوم بزرگ و «دا» به مفهوم دانا می‌باشد.

واژه‌ی «اشو» که پیش از نام پیامبر آمده است به معنی پاک می‌باشد. برابر آموزه‌های «اشوزرتشت» همه‌ی آفریده‌های اهورامزدا نیک هستند و برای پابرجایی طبیعت لازم هستند. گرچه ممکن است برخی از آنها از دید ما خوب به نظر نیایند.

اهورامزدا این جهان را برپایه‌ی قانون «اشا» که به معنی پاکی (درونی و برونی) می‌باشد آفریده است. پاکی درونی همان «راستی» می‌باشد که از آن نظم و هنجار هم برداشت شده است. خویشکاری ماست که همواره هم‌سو با اشا حرکت کنیم تا خود را رستگار و جهان را آباد سازیم. چنین فردی «اشو» نامیده می‌شود. 

نقل از تارنمای یتااهو