.jpg)
🍀سیزده بدر نحس نیست و به یهودیان ربطی
ندارد.
🍀سیزده‌بدر و کشتار ایرانیان دروغی
آشکار است.
🐓پوریم در سیزدهم فروردین برگزار نمی‌شود.
چند سالی است که موضوع نحسی سیزده‌به‌در بیش از
پیش مورد توجه برخی از رسانه‌های وابسته حکومت اسلامی قرار گرفته است و آنها با
تحریف تاریخ به دنبال ربط دادن سیزده‌به‌در به یهودیان و قضیه پوریم که نام
هلوکاست ایرانی را بر روی آن می‌گزارند هستند. از جمله این رسانه‌ها، می‌توان به
سایت مشرق نیوز، خبرگزاری تسنیم اشاره و... کرد که سابقه دروغ پردازی علیه کوروش بزرگ
و تاریخ باستانی ایران ما را را دارند.
پرسش آنجاست که اگر کشته شدن ایرانیان تا این
حد برای این افراد اهمیت دارد چرا به دیگر دوره‌های تاریخی ایران از جمله تهاجم
اعراب مسلمان به ایران نمی‌پردازند که بر اساس اسناد و مدارک فراوان کشتار و جنایات
بسیاری در ایران ما کرده‌اند؟
بنابراین به نظر می‌رسد هدف آنها دلسوزی برای ایرانیان
نیست. عجیب آنکه این رسانه‌ها، آمارهای دروغین و ساختگی از کشتار ایرانیان توسط یهود
ارائه می‌دهند، بگونه‌ای که ادعا می‌کنند ۵۰۰هزار ایرانی توسط یهودیان کشته شدند.
افزون‌بر اینکه این تعداد در هیچ سندی نیامده است، به نوعی نیاکان ما ایرانیان را
در برابر یهودیان خوار و خفیف نشان می‌دهند چنانچه در آن زمان ایرانیان بزرگ‌ترین
فرمانروایی جهان را در اختیار داشتند و یهودیان یک قوم کوچک و گمنام بودند و هیچ
تاثیری در مناسبات بین‌المللی نداشتند.
به هر حال گفته‌های این افراطی‌ها ریشه در
سخنان ناصر پورپیرار دارد که در گزشته با حزب توده در ارتباط بود و با فرهنگ ایران
سر ستیز داشت.
در این نوشتار خواهیم دید که سیزده به در نه
نحس است و نه ربطی به یهودیان دارد. پوریم و داستان استر هم اساسا با آنچه افراطی‌ها
می گویند تفاوت آشکار دارد هرچند این داستان اصلا تاریخی نیست و یک افسانه است که
درونمایه ایران ستیزانه دارد.
🍀سیزده‌به‌در نحس نیست:
همه ما درباره نحس بودن سیزده‌به‌در شنیده‌ایم،
اما جالب آنکه با بررسی منابع کهن ایرانی اثری از نحس بودن سیزده مشاهده نمی‌شود.
حتا وقتی بگونه ویژه درباره «سیزدهم فروردین» در منابع جستجو می‌کنیم، اشاره به
فرخندگی این روز شده است. در آثارالباقیه بیرونی جدولی برای سعد یا نحس بودن روزها
وجود دارد که در آن از سیزدهم فروردین با عنوان «سعد» یاد شده است (بیرونی، ١٣٨۶ص٣۵٩).
این اشاره بسیار با اهمیت است و کاملن در تضاد
با نحس بودن سیزده می‌باشد.
بر اساس آثارالباقیه، سیزدهم فروردین در نزد ایرانیان
فرخنده بوده است.
.
در گاهشماری ایرانی هر روزِ ماه یک نام ویژه
دارد و نام روز سیزدهم، «تیر»(تیشتر) است.
در گاهشماری باستانی ایران، روز سیزدهم متعلق
به تیر، ایزد باران می‌باشد و این ایزد جایگاه والایی در آیین زردشتی دارد. در یشت‌های
اوستا بخشی هم مختص این ایزد است و تیشتر یشت نام دارد. در این یشت از نبرد تیشتر
با اپوش، دیو خشکسالی و پیروزی این ایزد بر او و نتایج حاصل از آن سخن به میان می‌آید
(تفضلی١٣٨۹: ص۵١). از نکات درخور توجه در این یشت اشاره به تیراندازی آرش (بندهای۷,۶, ٣٧و٣٨)
است و این قدیمی ترین منبعی است که در آن نام این قهرمان آمده است (همان: ص۵۲). پس
روز سیزدهم در فرهنگ ایرانی روز فرخنده‌ای محسوب می‌شود و در منابع مربوط به دوران
باستان از روز سیزدهم به نیکی یاد شده است.
🙉دروغ آشکار سیزده‌به‌در و قتل‌عام ایرانیان:
داستان «استر و مردخای» یکی از قصه‌های مشهور یهودیان
است که در قلمروی یک پادشاه ایرانی بنام «اخشورش» رخ می‌دهد. این داستان در اصل
تنها در منابع یهودی وجود دارد و از نظر تاریخی قابل اثبات نیست چرا که در تضاد جدی
با منابع دیگر از جمله منابع معتبر قرار دارد. برخی از پژوهشگران، این داستان را
تحت تأثیر استوره‌های بابلی و ایلامی می‌دانند. با توجه به این قصه، یهودیان
سالانه جشنی بنام «پوریم» برگزار می‌کنند. اما این روزها در ایران، داستان‌های تحریف
شده‌ای از این قصه رواج پیدا کرده است که بر خلاف موارد درج شده در منابع یهودیان
می‌باشد. بگونه خلاصه، اکثر این داستان‌های تحریف شده، بر کشته شدن اقوام بی‌گناه
توسط یهودیان تأکید دارند. همچنین پیوند جشن «سیزده‌به‌در» به این موضوع رایج شده
است که هرگز قابل اثبات نمی‌باشد. در هیچ منبعی از ارتباط جشن سیزده به در به این
موضوع گزارشی نیست و از نظر زمانی پوریم و سیزده به در یکسان نیستند. به گونه کلی
داستان «استر و مردخای» که در منابع یهودی آمده است بیشتر شبیه یک افسانه می‌باشد
و به هیچ وجه از نظر تاریخی قابل اثبات نیست، داستان‌های تحریف شده از آن هم پایه
و اساس ندارد.
برخی از بیگانگان یک نوع رویکرد را به این
داستان مورد توجه قرار می‌دهند که حاکی از ایران‌ستیزی است و از طرفی در داخل ایران
هم برخی خواسته یا ناخواسته یک نوع رویکرد دیگر به این داستان دارند و با ترویج
آن، موارد نادرست را به تاریخ و تمدن ایران نسبت می‌دهند.
برخی در داخل ایران شاید به دلیل مقابله با صهیونیسم
داستان‌های تحریفی را مورد توجه قرار می‌دهند.
اما شاید این کار بیشتر بهانه به دست بیگانگان
می‌دهد. این در حالی است که تحریف داستان استر و ربط دادن آن به سیزده‌به‌در با
استقبال ایران ستیزان روبرو می‌شود. در اینجا به صورت خلاصه به این موضوع می‌پردازیم.
.
🔴افسانه استر چه می‌گوید؟
در کتاب اِستر داستانی از زمان پادشاهی بنام
«اَخَشوِرُش» نقل می‌شود و با توجه به متن این داستان می‌توان گفت که از زمان
هخامنشیان گزارش می‌دهد. اما دقیقا نمی‌توان گفت که این اخشوروش چه کسی است.
خلاصه این داستان بدین شرح است.
)در این نوشتار از عهد عتیق بهره برده
شده است(.
اخشورش در سال سوم پادشاهی خود میهمانی با شکوهی
در کاخ شوش برگزار می‌کند و پس از آنکه دل پادشاه از شراب خوش شد، فرمان می‌دهد که
ملکه‌اش (وشتی) را با تاج ملوکانه به حضور پادشاه بیاورند تا زیبایش را به بزرگان
و سایر مردم نشان دهد چون زنی نیکو منظر بود، اما ملکه از این کار خودداری می‌کند.
شاه بسیار خشمگین می‌شود و پس از مشورت با بزرگان کشور ملکه را بر کنار می‌کند.(استر،
باب ۱). همچنین اخشورش تصمیم می‌گیرد در همه ولایت‌ها، نمایندگانی قرار دهد
تا دختران شایسته را به دار السلطنه شوش بیاورند و دختری که در دیدگاه پادشاه پسند
آید بعنوان شهبانو برگزیده شود. در این میان پادشاه دختری بنام «هدسه» را می‌پسندد
و به شهبانویی بر می‌گزیند که این شخص بعدن اِستر نام می‌گیرد. استر پسر عمویی به
نام مُردخای دارد که وی را تربیت کرده است (مردخای از پیش در دارالسلطنه شوش بوده
است). استر یهودی بوده اما این موضوع را به درخواست مردخای پنهان می‌کرده است. در
این داستان ذکر می شود که مردخای توطئه‌ای را که دو تن از خواجه سرایان بر ضد شاه
ترتیب داده بوده‌اند کشف می‌کند.(استر، باب۲)
و همین موضوع بعد ها باعث ترفیع وی می‌شود.(استر،
باب۶).
یکی از بزرگان کشور بنام هامان بن همداتای اجاجی که از بی‌حرمتی
مردخای و تعظیم نکردن او دل آزرده است، کینه یهودیان را به دل گرفته و با دلایلی
مانند اینکه شرایع قوم یهود مخالف همه قوم‌ها است، از شاه اجازه می‌خواهد تا تمام
آنان را به هلاکت رساند.(استر، باب۳)
ولی مردخای از جریان آگاه شده و بسیار غمگین می‌شود.
مردخای از استر می‌خواهد که جلوی این کار را بگیرد.(استر، باب۴)
استر پادشاه را به همراه هامان به دو میهانی
دعوت می‌کند.(استر، باب۵)
استر در میهمانی دوم به پادشاه می‌گوید که یهودی
است و هامان قصد نابودی قوم یهود را دارد.(استر، باب۷).
و در ادامه استر حکمی از شاه می‌گیرد که به
موجب آن یهودیان از انهدام رهایی می‌یابند و دشمنان یهود بویژه هامان به دار آویخته
می‌شوند.(استر، باب۷و۸).
در ادامه بیان می‌شود که یهودیان ۷۷هزار نفر از
دشمنان خویش را کشتند و از دشمنان خود آرامی یافتند اما دست خود را به تاراج
نگشادند. (استر، باب۹).
این داستان به گونه کامل در کتاب استر بیان شده
است و یهودیان از آنجایی که معتقدند از نابودی رهایی یافتند این روز را با نام
«جشن پوریم» گرامی می‌دارند. در اکثر متون آکادمیک و همچنین دایره المعارف‌ها از
داستان استر به عنوان یک افسانه یاد می شود، به طوری که حتا دانشنامه جهانی یهود
هم به افسانه‌ای و نادرستی داستان استر اعتراف کرده است.(ن.ک: شاکر، ۱۳۸۹: ص۱۵۲)
.
🔴چند دلیل از هزاران دلیلی که داستان
استر افسانه‌ای بیش نیست. در اینجا به صورت خلاصه چند دلیل از هزاران دلیلی که
داستان استر افسانه‌ای بیش نیست را می‌آوریم:
- در تومارهای دریای مرده اثری از کتاب
استر نیست.
- در هیج منبع تاریخی و آثار باستانی اثری
از این داستان نیست.
- نویسنده داستان استر نامعلوم است. کتاب
استر پس از حمله اسکندر، وارد متون یهودی شده است چرا که تا پیش از آن این داستان
را قابل ردیابی نیست.
- براساس داستان استر سن مردخای افسانه‌ای
است و بیش از ۱۰۰سال سن دارد.
- یهودیان در آثار هخامنشیان بسیار کمرنگ
هستند و اصلا نگاره آنها در پارسه (تخت‌جمشید) وجود ندارد.
- بر اساس کتیبه‌های رسمی هخامنشی، ایران
بیست و چند ایالت داشته است ولی در داستان استر از ۱۲۷ولایت نام برده می‌شود. یعنی نویسنده
داستان استر کوچکترین آشنایی با فرمانروایی ایرانیان نداشته است.
.
🔴سواستفاده ایران ستیزان و افراطی‌ها از
داستان استر در ایران:
در ایران، ایران‌ستیزانی مانند ناصر پورپیرار
شروع به تحریف افسانه استر و نتیجه گیری‌های بی‌معنی از این افسانه کردند. پس از
آن برخی از افراطی‌ها سخنان ناصر پورپیرار را تقریبا تکرار کردند و البته بال و
پرهایی به آن دادند. جالب آنکه اکثر این افراد تحصیلات مرتبطی نداشتند. مواردی که
این افراد درباره داستان استر گفته‌اند، بیشترشان نادرست، تحریفی و بدون سند
هستند. حتا برخی از آنها مدعی شده‌اند که در منابع یهودیان اظهارات آنها آمده است
اما اظهارات آنها بر خلاف منابع یهودیان است.
🔴بر اساس افسانه استر، یهودیان چه کسانی
و چه تعداد را کشته‌اند؟
بر اساس افسانه استر شخصی از قوم غیر ایرانیِ
عمالقه بنام «هامان» به درجه بالایی در حکومت می‌رسد. هامان به دلیل تعظیم نکردن یک
یهودی بنام مردخای بر او، تصمیم به نابودی و نسل کشی یهودیان می‌گیرد. اما یهودیان
با کمک استر همسر شاه ایران، به مقابله برمی‌آیند و دشمنان را می‌کشند. در افسانه
استر نقل می‌شود که یهودیان ۷۷هزار دشمن داشتند و آنها را نابود کردند. چنین می نماید که این افراد
از سپاهیان و هم پیمانان هامان در سراسر امپراتوری بوده‌اند. این عدد علاوه بر اینکه
به دلیل وجود دو عدد هفت در کنار هم نمادین به نظر می‌رسد بسیار اغراق آمیز می‌نماید
(البته در برخی از نگارش‌ها ۷۵هزار دشمن عنوان شده است). به کرات دیده شده است که اقوام و ملل
گوناگون در حماسه‌ها و افسانه‌های خود، تعداد دشمنان خود را بسیار اغراق آمیز معرفی
کرده‌اند تا شاید قدرت خود و یا مظلومیت خود را القا کنند.
اما در ایران برخی آمارهایی مانند «۵۰۰هزار ایرانی» را
ذکر می‌کنند که مشخص نیست منبع آنها برای این گفته چیست؟ به هر حال تنها منبعی که
این افسانه را می‌گوید کتاب استر است و به هیچ وجه در این منابع چنین آماری ذکر
نشده است.
بر اساس افسانه استر، یهودیان چه کسانی و چه
تعداد را کشته‌اند؟
🔴عدم وجود کتاب استر در تومارهای دریای
مرده:
یکی از رویدادهای جالب و مهم باستان شناسی در
قرن بیستم میلادی، کشف تومار‌هایی در منطقه قمران فلسطین بود که به تومارهای دریای
مرده شهرت یافته‌اند. به‌گونه خلاصه در این تومارهای کهن، می‌توان بسیاری از مطالب
کتب عهد عتیق را یافت. شاید آنچه در بحث ما اهمیت داشته باشد، این است که در این
تومارها نام همه کتب عهد عتیق به چشم می‌خورد به‌جز کتاب استر. این خود می‌تواند
دلیل محکمی برای رد داستان کتاب استر باشد.
.
🔴تناقضات افسانه استر:
داستان استر تنها در برخی از منابع یهودی بیان
شده است و نشانی از آن در گفته مورخان یونانی و آثار به‌جا مانده از ایران باستان
نیست.
داستان استر تناقض آشکار با دوره هخامنشیان
دارد. با توجه به کتیبه‌های هخامنشی می‌دانیم که شاهنشاهی هخامنشی بیست و چند ایالت
داشته است (ن.ک: DNaو XPh)،
اما در کتاب استر، ۱۲۷ولایت برای فرمانروایی اخشورش قائل می‌شود.(استر، باب۱)
بر طبق کتاب استر، مُردخای توسط «نبُوکَد نَصر»
پادشاه بابل، تبعید شده است.(استر، باب۲بند۷).
اگر بپذیریم که این داستان در دوره اوج هخامنشیان
- حال دوره خشایارشاه و یا اردشیر یکم رخ داده است، واقعه تبعید مردخای می‌بایست بیش
از ۱۰۰سال پیش از رویدادهای این داستان باشد. با توجه به این موضوع سن و
سال مردخای بسیار بالا و غیر منطقی به نظر می‌رسد، آن هم شخصی که در دربار مشغول
به کار است و با توان و کوشش زیاد، یهودیان را از نابودی نجات می‌دهد.
🔴کم‌رنگی یهودیان در آثار به‌جا مانده
از هخامنشیان:
در کتیبه‌های دوران هخامنشی هیچ‌گاه به صورت
مستقیم از یهودیان سخنی به میان نیامده است و حتا در کاخ پارسه (تخت جمشید) نگاره‌های
زیادی از اقوام حوزه قلمروی هخامنشی وجود دارد اما اثری از یهودیان نیست. چنین می‌توان
نتیجه گرفت که یهودیان اقلیتی بیش نبودند و هیچ‌گاه رویکرد جدی به آنان نبوده است،
در صورتی‌که داستان استر آنان را از بزرگان مملکت خوانده است و اگر اینچنین بود
حتمن ردپایی از آنان در آثار باستانی به‌جا مانده از هخامنشیان وجود داشت.
🔴ویژگی‌های استوره‌ای قهرمانان داستان
استر:
کسانی که به مقابله با مخالفان یهودیان می‌پردازند،
ویژگی‌های شخصیت‌های استوره‌ای را دارند. برای مثال‌گویی استر به اندازه ایزدان زیباست
و همه مجذوب زیبایی وی می‌شوند. سن و سال مردخای نزدیک به ۱۰۰سال می‌شود. این سن و سال بیشتر شباهت
به سن و سال شخصیت‌های نخستین و قهرمانان استوره‌ها دارد.
🔴تاریخ برگزاری پوریم با جشن سیزده به
در هماهنگ نیست:
به‌گونه چکیده می‌توان گفت که در الگوهای
باستانی تقویم ایرانی و یهودی نیز نه تنها این دو واقعه هرگز بر هم منطبق نمی‌شوند
بلکه اصولا فاصله‌ی بیشتری را هم از یکدیگر دارند. برای روشن شدن بیشتر مطلب، جدولی
نمونه از تاریخ وقوع پوریم در صد سال اخیر در جدول زیر تهیه شده است که ادعای
انطباق این دو واقعه (پوریم و سیزده‌به‌در) را به کلی رد می‌کند.(لاله‌زار و شموئلیان١۳۹۲).
منبع✍️ خردگان
http://kheradgan.ir/%D8%B3%DB%8C%D8%B2%D8%AF%D9%87-%D8%A8%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D9%86%D8%AD%D8%B3-%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA/
🔥
برگرفته از درگاه ایــرانـیـان زرتـشــتــی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر