همانگونه که میدانید:
سياوش يكى از مظلومترين چهره هاى شاهنامه است.
براساس تاریخ روائی ایران در سروده هاى حکیم فردوسى پدر زبان فارسی، سیاوش فرزند کاووس شاه در هفت سالگى مادر را از دست مى دهد.
پادشاه همسر دیگر را برمى گزیند، سودابه که زنى زیبا و هوسباز بود عاشق سیاوش مى شود
سودابه در اندیشه بود تا به گونه اى سیاوش را به کاخ خویش بکشاند، دختر زیبا و جوان خود را بهانه حضور سیاوش کرده و او را فرا خواند:
آنگاه که سودابه سیاوش را در کاخ خویش یافت از مهر و عشق خود به سیاوش مى گوید و همزمان به او نزدیک مى شود. ناگاه او را در آغوش کشیده و مى بوسد
سیاوش با خشم و اضطراب و دلهره به نامادرى خود گفت که پدر را آگاه خواهد کرد
در پى جار و جنجال سودابه، کیکاووس پادشاه ایران از جریان آگاه شده و از سیاوش توضیح خواست سیاوش به پدر گفت که پاکدامن است و براى اثبات آن آماده است تا از تونل و راهرو آتش عبور کند
سیاوش گفت اگر من گناهکار باشم در آتش خواهم سوخت و اگر پاکدامن باشم از آتش عبور خواهم کرد
سیاوش به تندرستى و چاپکى و چالاکى به همراه اسب سیاهش از آتش عبور کرد و تندرست بیرون آمد
یکى شادمانى شد اندر جهان
میان کهان و میان مهان
سیاوش به پیش جهاندار پاک
بیامد بمالید رخ را به خاک
که از نفت آن کوه آتش پرست
همه کامه دشمنان کرد پست
بدو گفت شاه اى دلیر جهان
که پاکیزه تخمى و روشن روان
چنانى که از مادر پارسا
بزاید شود بر جهان پادشا
سیاوخش را تنگ در برگرفت
زکردار بد پوزش اندر گرفت
مى آورد و رامشگران را بخواند
همه کام ها با سیاوش براند
سه روز اندر آن سور مى در کشید
نبد بر در گنج بند و کلید!
این اتفاق و آزمایش عبور از آتش در بهرام شید (سه شنبه) آخر سال روى داده بود و از چهارشنبه تا ناهید شید (جمعه یا آدینه) جشن ملى اعلام شد و در سراسر کشور پهناور ایران به فرمان کیکاووس سورچرانى و شادمانى برقرار گردید.
از آن پس به یاد عبور سرفرازانه سیاوش از آتش همواره ایرانیان واپسین شبانه بهرام شید (سه شنبه شب) را به یاد سیاوش و پاکى او با آتش افروختن جشن مى گیرند.
چهارشنبه سوری در حقیقت نشانی از پاکی ایرانیان است
این جشن به این زیبایی،
فلسفه زیبایی دارد
ایران پرمهر چنین است ....
جشن ایرانشهری چهارشنبه سوری بر تمامی ایرانشهریان و ایرانگرایان؛ شاد و خجسته باد.
مهرداد قنبری
نقل از درگاه جنبش رنسانس (نوزایی) ایران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر