فریدون چو شد بر جهان کامگار
ندانست جز خویشتن شهریار
به رسم کیان تاج و تخت مهی
بیاراست با کاخ شاهنشهی
به روز خجسته سر مهر ماه
به سر برنهاد آن کیانی کلاه
می روشن و چهره شاه نو
جهان گشت روشن سر ماه نو
بفرمود تا آتش افروختند
همه عنبر و زعفران سوختند
پرستیدن مهرگان دین اوست
تن‌آسایی و خوردن آیین اوست
کنون یادگار است از او ماه مهر
بکوش و برنج ایچ منمای چهر
پایان هزاره‌ای آمیخته با بیداد، فروریختن اریکه‌ای استوار شده در خون و دربندشدن ماردوشی اهریمن سرشت، در مشت گره‌کرده البرز کوه.
اکنون هزاره‌ای نوین در ماهی نو آغاز گشته است، آغازی در آغازی دیگر و زمانی برای پیوند روشنایی و مهربانی.
«ایزد مهر» فروغش را در کالبد ایرانیان جاری ساخته است و خوراک مارهای ضحاک اینک خاستگاهی است برای اندیشیدن و یاری رساندن به جنبش آهنگری ستم‌دیده و نژاده‌مردی پدر ازدست‌داده.
اینک آشفتگی مردمان از جفای پادشاه به آخر رسیده است و سوزش زخم جان‌هایشان با دادگستری آفریدون التیام یافته، همان‌گونه که برابری کیهانی با خنکای نسیم و بارش باران گرمای طاق‌سوز تابستان را فرومی‌نشاند. ازاین رومهرماه به نوروزی دیگر مانند است که نوید‌دهنده برابری و فصلی نوین است.
باری،هر مهرگان آغازی دگرباره است. آغازی برای زایش خرد و پاسداری از آن، آغازی برای آموختن و افزودن برآن و آغازی برای جدال با آنچه «ایزد میترا» آن‌را نمی‌پسندد.
دروغ، پیمان‌شکنی و نامهربانی.
همانا ایستادگی دربرابر این نازیبایی‌ها و ناراستی‌ها ارمغان دادگری و محبت را به همراه دارد و آن هنگام است که به راستی «ترازو» نماد «مهرماه» خواهد شد.
فروغ مهرگان خجسته باد.
🍁🍁🍁
نقل از درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر