(جزیه) مالیات خاص کافران به شمار می آمد و وسایل تحقیر آنان را فراهم می آورد. «در یک راهنمای شرح وظایف عمال حکومتی گردآوری مالیات سرانه، چنین آمده است که ... ذمی باید به هنگام پرداخت بایستد و مأمور دریافت کننده بنشیند. هنگام پرداخت جزیه ذمی باید احساس کند که فردی پست‌تر است. وی در روزی معین، شخصأ به سراغ امیری می رود که برای دریافت جزیه گماشته شده است. امیر بر تختی بلند می نشیند. ذمی در برابر او پدیدار می شود و جزیه‌اش را بر کف دستانش گرفته تقدیم می کند. امیر در حالی آن را بر می‌دارد که دستانش در بالا و دستان ذمی در زیر است. سپس امیر یک پس گردنی به او می‌زنند و کسی که در برابر امیر به خدمت ایستاده، او (ذمی) را با خشونت بیرون می‌کند... همه مردم اجازه داشتند این نمایش را ببینند»
منبع: زردشتیان باورها و آداب دینی آن‌ها - تالیف مری بویس - ترجمه عسکر بهرامی - انتشارات ققنوس ٫ ۱۳۸۱ - ص ۱۷۸
نقل از درگاه جنبش رنسانس (نوزایی) ایرانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر