در مورد پیدایش آدمی، مبحث مشی و مشیانه کمی عجیب به نظر می رسد، آیا صحت دارد؟

کورش نیکنام
 سرگذشت آفریده شدن مرتو(:انسان) در بسیاری از دین ها و فرهنگ ها کمی شگفت آور(:عجیب) بیان شده است.

 اشوزرتشت در سرودهایش(:گات ها)، گفتاری پیرامون چگونگی پیدایش مَرتو نیاورده و داستان سرایی نکرده است.

گفتنی است پرسش هایی در راستای چیستی و چگونگی هستی، در اندیشه زرتشت پدیدار شده و در گفتارش به یادگار مانده است ولی هیچدام پاسخی ندارد. زرتشت در پیامش می افزاید که خرد همگانی و دانش آیندگان یا به برداشتی دیگر باید از اهورامزدا(:دانایی و آگاهی بیکران هستی مند) یاری گرفت تا پاسخ ها روشن و آشکار گردد.

 نوشته های پهلوی مانند«بُندَهِشن» در این باره نیز گزارش هایی داده اند که تا اندازه ای به نگرش(:نظریه) داروین شباهت دارد.

از نخستین مرتوی آفریده شده(:کیومرث=گَیَه مَرِتَه در اوستا) نطفه ای بر زمین آمده است. سپس با تابش  «نور» خورشید بارور شده است. پس از آن در  «خاک» پرورش یافته است. آنگاه دو شاخه  «گیاه» پیچنده همانند ریواس روییده شده اند که با فرآیندی در پی آن «جانوران» و در پایان مَرتو «انسان» پدیدار شده است.

بندهش اشاره می کند که نامِ نخستین مرتوگان(:بشر)، «مَشی» و «مَشیانه» بوده است که یکی نر و دیگری ماده نامیده شده است.
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
نقل از درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان