✍️ کورش نیکنام
خیر؛ اجباری در کار نبوده و نیست، چون دین زرتشت فلسفه آزاد گزینی و آیین اختیار را سفارش کرده است.
واژه حجاب در فرهنگ پارسی نیامده است. حجاب یک واژه عربی است که به چَمار(:معنای) حجب و حیا، پرده و حاجب است.
زنان و مردان در ایران باستان از آنچه در سنگ نگاره های تخت جمشید و یادگارهای دیگر ایران یافت می شود و با گزارشی که در شاهنامه فردوسی و نسک های باستانی به یادگار مانده است. از دیرباز با پوشش مناسب بوده اند، گیسوی آنان نیز در بیشتر نگاره ها دیده می شود.
ولی در بین مردم حجاز، حجاب به وسیله و ابزاری گفته می شده که میان دو چیزگوناگون، پرده و فاصله و پوشیدگی دایر می کرده است تا هریک برای دیگری آشکار نگردد. بدین روی کاربرد بیشتر واژه حجاب، پرده برای جداسازی بوده است.
از آنجا که در بین تیره های کم خرد آنروزگار گاهی زن را یک کالا برای خرید و فروش می دانستند، برخی تیره ها نیز برای دستبرد نزدن مردان به این کالا، حجاب را پوشش سراسری و از سر تاپا به زنان سفارش می کردند.
"مولانا" در نسک "فیه مافیه" درباره حجاب اجباری چنین باوری دارد:
"هر چند زن را امر کنی که پنهان شود، او را دغذغه‌ی خود را نمودن بیشتر شود و خلق را از نهان شدن او رغبت به او بیش گردد.
پس تو نشسته ای و رغبت را از دو طرف زیادت کنی، و پنداری که اصلاح می کنی.
آن، خود عین فساد است. اگر او را گوهری باشد که نخواهد که فعل بد کند، اگر منع کنی یا نکنی او بر طبع نیک و سرشت پاک خود خواهد رفت و اگر به‌عکس این باشد، باز همچنان بر طریق خود خواهد رفتن."
در ایران باستان پوشش زنان و مردان نسبت به جغرافیای زندگی آنان، همچنین پیشه ای که در زندگی داشته اند و چگونگی تابش نورخورشید با سرما وگرمای هوا در سال، گوناگون بوده است. تا در برابر آسیب های زاستاری(طبیعی) در امان بمانند.
گفتنی است دو ویژگی پیوسته در پوشاک ایرانیان و زرتشتیان وجود داشته و همچنان دارد.
نخست اینکه پوشش زن و مرد ایرانی از رنگ های شاد و هماهنگ با رنگ گل وگیاهان در زاستار هماهنگ بوده به همین روی از پوشش هایی به رنگ تیره به ندرت بهره می گرفته اند، چون باور داشتند که مَرتُو(انسان) به شادی نیازمند است و آموخته بودند که اگر رنگ زندگیشان تیره وسیاه باشد، سوگ و افسردگی و خموشی را افزون خواهد ساخت.
دو دیگر اینکه در هرگونه پوشاکی که بر تن داشته اند، دست های زن و مرد در آن پوشش آزاد بوده است زیرا کار و کوشش ارزشمند بوده، زن و مرد از دستان خویش برای کارها به ویژه در کشاورزی و دامداری بهره می گرفته اند به جای اینکه ناچار شوند با دستان حجاب را روی سر خویش نگهداری کنند.
نمونه پوشش ها را در تیره ها(:اقوام) لر، کرد، بلوچ، گیلکی وبرخی دیگر از شهرهای ایران می توان مشاهده کرد.
زنان در بین تیره های گوناگون ایرانی ار جایگاه ارزشمندی برخوردار بوده اند.
زن در فرهنگ لرستان نماد باشکوه هنر و زندگی و از سپندینگی(:تقدس) ویژه ای برخوردار بوده است. در گزارش های باستانی این سرزمین، زنان نام آور ومبارزی در گاهداد(:تاریخ) این تیره آمده است همانند بانوان یوتاب، شاهپسند، هلن، سوسن، ریشناتیس، هوبانتی، خوربادتشاو ، تیاناز و بسیاری بوده اند که هریک کوه یا بخشی از لرستان را فرمانروایی می کردند.
پوشاک زرتشتیان ایران نیز همانند وهماهنگی با تیره های گوناگون ایرانی است که پیشینه چند هزار ساله دارد واجباری در گزینش پوشش ها پیش نیامده است.
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
برگرفته از درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر