۱۴۰۰ اردیبهشت ۹, پنجشنبه

☆مهر و میترا☆

 

  این واژه در:
پارسی باستان: میثرَه
پارسی پهلوی: میترَ
پارسی کنونی: مهر؛ آمده است.

میترا از ریشه "ماد" و به معنی "مادر هستی" و آفریدگار جهان یا همان خورشید است. میترا با واژه میثاک (میثاق) در پارسی و myth در انگلیسی نیز هم ریشه است و به معنی "پیمان" میان مرتوگان(بشر) و آفریدگار جهان نیز می باشد.

میتراپرستی نخستین دین جهان است که پایه گذار باور، فرهنگ، فلسفه، دانش، هنر و زبان های امروز است. در کتاب های باستانی #اوستا و #ریگ_ودا داستان میترا و آفرینش جهان بدین گونه شرح داده شده که خورشید در آغاز آتشی گرفتار در دل یک سنگ بزرگ بوده که با ترکیدن آن سنگ، سیاره ها و ستاره ها پدید آمدند که دانشمندان امروز به آن مهبانگ (bigbang) می گویند. سپس خورشید به آسمان رفت و یک روز دوباره به زمین باز خواهد گشت و با گرمای آتشین خود گنهکاران را خواهد سوزاند. این داستان ریشه باورهایی مانند بازگشت به آسمان، نویدِ یک رهایی بخش و سوختن در دوزخ در دین های پس از میترا پرستی شده است.

سرگذشت نمادینش این گونه است که میترا گاو نری را بر زمین می‌زند و بر پشت آن می‌نشیند و خنجری را بر شانه گاو فرو می‌کند که گاو نر (وَرزا= کاری) نماد زمین نازا است و خنجر زدن میترا بر آن نشانه تابیدن آفتاب بر زمین نازا می باشد. در این هنگام سگ و ماری برای مکیدن خون گاو نر و کژدمی برای نیش زدن به خایه ورزا می آیند. سگ و مار نشان پاسداری و زندگی هستند ولی کژدم نماد اهریمن است که می‌خواهد تخم ورزا را آلوده کند. از جای زخم گاو سه خوشه گندم و نهال تاک در می‌آید که نشانه آغاز زندگی روی زمین است. میترا در آخرین روز زندگی زمینی اش در یک مهمانی شرکت می‌کند و خون گاو، گوشت آن، نان و شراب می‌خورد. پس از مهمانی میترا سوار بر ارابه ای شده و به آسمان می‌رود تا در "آخر زمان" دوباره به زمین برگردد و با آتشی سهمناک آلودگی های زمین را بسوزاند که در آن پیروان میترا از گزند آتش آسوده خواهند بود.

درسی که از میترا و آیین میتراپرستی می توان گرفت این است که همه جهان هستی زاده و آفریده خورشید است و میترا یا مهر با تابیدن بر زمین آن را زنده نگاه داشته است و ما انسان ها نیز باید مانند خورشید پاسدار زمین و نگهدار همه موجودات زنده باشیم و راه مهرورزی را پیشه خود کنیم تا در زمان زنده بودنمان همه هستی و مردم از بودن ما سود ببرند. آریایی بودن به نژاد نیست، به فرهنگ مهرپرستی و مهرورزی است.
‍🔥🔥🔥🔥🔥🔥
نقل از درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

جشن سپندارمزگان

#مردم ایران در تاریخ خود، کارنامه درخشانی را در زمینه ارج نهادن به جایگاه بلند زن از خود بر جای نهاده و امروز زنان ایرانی از اینروی بر خود م...