بیست‌و هفت خرداد ماه روزی‌ست که قهرمان ایران‌زمین رادمان_پورماهک، کرمان را آزاد کرد و به زبان پارسی جان تازه‌ای بخشید:
۱۶ ژوين ۸۶۸ميلادی برابر با ٢٧ خورداد، روزی‌ست كه قهرمان دلاور ایران زمین رادمان پورماهک(يعقوب ليث سفاری) كرمان را آزاد كرد.
يعقوب، آزاده‌ای كه برای آزادی ايرانيان از يوغ تازيان مسلمان كوششی فراوان كرد.
از زمانی‌كه كشور به دست تازيان وحشی افتاده بود مكاتبات اداری به زبان عربی انجام می‌شد اما يعقوب گفت: «زبانی كه من در نيابم چرا بايد گفتن؟»
و در همين شهر بود كه پارسی را دگر بار زبان رسمی ايرانيان اعلام كرد.
کوشش‌های فرهنگی رادمان پورماهک در بازسازی و زنده نمودن زبان، ادبیات و فرهنگ پارسی نقش بسیار مُهندی داشته است و نام وی در زنده نمودن فرهنگ پارسی در کنار نام فردوسی جای می‌گیرد.
او یک ملی‌گرا بود و به آزادی و رهایی ایران از چنگال تازیان می‌اندیشید.
نگرانیش رهایی و سربلندی ایرانیان از چنگال خلفا (آیت‌الله‌های کنونی) بود.
یکپارچگی ایران و زنده کردن فرهنگ آن را می‌پویید.
هنر وی در جایگزینی زبان پارسی به‌جای زبان عربی در دستگاه اداریش بود و برای نخستین بار پس از یورش عربهای اسلامی به ایران، زبان پارسی دوباره زبان رسمی کشور می‌شد.
یعقوب همه‌ی کارگزاران دادگاه‌ها و دولت را وادار به پارسی سخن گفتن کرد.
سخن گفتن به زبان عربی به‌جای زبان مادری را ننگ شمرده و سزاپذیر می‌دانست.
گسترش زبان پارسی را انجام پذیر دانسته و آن را پیش می‌برد.
اگر مقام رسمی در کنار وی با کسی عربی سخن می‌گفت، او آن را برنمی‌تابید و واکنش نشان می‌داد.
گفتنی است که فردوسی شاهنامه را به زبان پارسی نوشت و یعقوب سال‌ها پیش از وی بنیاد ایران یکپارچه و منظم را در درازنای ۱۲سال ریخته بود و گام بسیار بلندی در زنده ماندن زبان و فرهنگ ایران برداشته بود. وگرنه شاید با کاربُرد زوری زبان عربی؛ زبان پارسی برای همیشه رخت بر بسته و به فراموشی سپرده می‌شد.
يعقوب فرمان داد تا برای واژه‌ای كه در عربی نيست و در پارسی تلفظ می‌شوند، جانشين بيابند تا خط نوشتاری تكميل شود و سال‌ها به درازا كشيد تا اديبان باهم به اين نظر رسيدند كه «پ، چ، ژ، گ» را با افزودن نقطه و سركش بر حروف عربی مشابه، بوجود آورند تا تركيب واژه‌ها دگرگون نشود و برآن شدند تا از به كار بردن حروف ويژه‌ی زبان تازی از جمله «ص، ض، ط، ظ، ث، ح، ع ء» در واژه‌ها و اسامی پارسی خودداری شود، اين دگرگونی‌ها در زبان پارسی ۸۰سال به درازا انجاميد.
يعقوب پس از آزاد كردن كرمان، فارس و خوزستان را پس گرفت و خود با خليفه‌ی عباسی تازی وارد جنگ شد اما پيش از به پايان رساندن حكومت تازيان در ايران در خوزستان به بيماری قولنج دچار شد و هما‌نجا درگذشت.
۱۶ ژوين ۸۶۸ميلادی برابر با ٢٧ خورداد، روزی‌ست كه قهرمان دلاور ایران زمین رادمان پورماهک(يعقوب ليث سفاری) كرمان را آزاد كرد.
يعقوب، آزاده‌ای كه برای آزادی ايرانيان از يوغ تازيان مسلمان كوششی فراوان كرد.
از زمانی‌كه كشور به دست تازيان وحشی افتاده بود مكاتبات اداری به زبان عربی انجام می‌شد اما يعقوب گفت: «زبانی كه من در نيابم چرا بايد گفتن؟»
و در همين شهر بود كه پارسی را دگر بار زبان رسمی ايرانيان اعلام كرد.
کوشش‌های فرهنگی رادمان پورماهک در بازسازی و زنده نمودن زبان، ادبیات و فرهنگ پارسی نقش بسیار مُهندی داشته است و نام وی در زنده نمودن فرهنگ پارسی در کنار نام فردوسی جای می‌گیرد.
او یک ملی‌گرا بود و به آزادی و رهایی ایران از چنگال تازیان می‌اندیشید.
نگرانیش رهایی و سربلندی ایرانیان از چنگال خلفا (آیت‌الله‌های کنونی) بود.
یکپارچگی ایران و زنده کردن فرهنگ آن را می‌پویید.
هنر وی در جایگزینی زبان پارسی به‌جای زبان عربی در دستگاه اداریش بود و برای نخستین بار پس از یورش عربهای اسلامی به ایران، زبان پارسی دوباره زبان رسمی کشور می‌شد.
یعقوب همه‌ی کارگزاران دادگاه‌ها و دولت را وادار به پارسی سخن گفتن کرد.
سخن گفتن به زبان عربی به‌جای زبان مادری را ننگ شمرده و سزاپذیر می‌دانست.
گسترش زبان پارسی را انجام پذیر دانسته و آن را پیش می‌برد.
اگر مقام رسمی در کنار وی با کسی عربی سخن می‌گفت، او آن را برنمی‌تابید و واکنش نشان می‌داد.
گفتنی است که فردوسی شاهنامه را به زبان پارسی نوشت و یعقوب سال‌ها پیش از وی بنیاد ایران یکپارچه و منظم را در درازنای ۱۲سال ریخته بود و گام بسیار بلندی در زنده ماندن زبان و فرهنگ ایران برداشته بود. وگرنه شاید با کاربُرد زوری زبان عربی؛ زبان پارسی برای همیشه رخت بر بسته و به فراموشی سپرده می‌شد.
يعقوب فرمان داد تا برای واژه‌ای كه در عربی نيست و در پارسی تلفظ می‌شوند، جانشين بيابند تا خط نوشتاری تكميل شود و سال‌ها به درازا كشيد تا اديبان باهم به اين نظر رسيدند كه «پ، چ، ژ، گ» را با افزودن نقطه و سركش بر حروف عربی مشابه، بوجود آورند تا تركيب واژه‌ها دگرگون نشود و برآن شدند تا از به كار بردن حروف ويژه‌ی زبان تازی از جمله «ص، ض، ط، ظ، ث، ح، ع ء» در واژه‌ها و اسامی پارسی خودداری شود، اين دگرگونی‌ها در زبان پارسی ۸۰سال به درازا انجاميد.
يعقوب پس از آزاد كردن كرمان، فارس و خوزستان را پس گرفت و خود با خليفه‌ی عباسی تازی وارد جنگ شد اما پيش از به پايان رساندن حكومت تازيان در ايران در خوزستان به بيماری قولنج دچار شد و هما‌نجا درگذشت.
نقل از کانال ایرانیان زرتشتی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر