جایگاه موسیقی در بینش زرتشت

موبد نیکنام
گات ها، سرودهای زرتشت که از آن در جایگاه نخستین ادبیات چکامه(:شعر) گونه جهان یاد شده است. آهنگین است و از آغاز با آهنگ ویژه خود سروده می شده است. واژه گات به چم نغمه وسرود بوده که به  ریخت گاه نیز درآمده است. دستگاه های موسیقی چهارگاه و راست پنجگانه و...از همان واژه گاه برگرفته شده است.

شاد زیستن و فراهم آوردن شادی برای روان خویش و دیگران، از سفارش های بینش زرتشت بوده وگونه ای از نیایش می باشد.

چنانکه در سنگ نگاره های دوران هخامنشی نیز به یادگار مانده و چنین آمده است:

 «بزرگ است اهورامزدا که آسمان را آفرید، که زمین را آفرید، که مردم را آفرید و "شادی" را برای مردم آفرید». بنابراین سفارش پادشاهان گذشته ایران نیز در راستای شاد زیستن ایرانیان بوده است.

بنابراین خنیاگری (:موسیقی)، که شادی را افزون سازد، جدا از زندگی زرتشتیان و نیاکان ما نبوده است، نگاره پنج هزاره ساله دوستار و دف و نی، پیشینه بهره مندی از موسیقی را در ایران آشکار می کند و وجود خنیاگران نامی در روزگار ساسانی همچون باربُد و نکیسا گواهی بر ارزش خنیاگری و بهره مندی آن در ایران باستان بوده است.
🔥🔥🔥
نقل از درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان