۱۳۹۸ مهر ۲۶, جمعه

دستمال «پِنام»

پارچه سپید رنگ کتانی وبند دار کوچکی که در آیین هایی ویژه استفاده می شود.

 موبدان به هنگام خوراک دادن به آتش(چوب را هر بامداد وشامگاه بر آتشدان می افزایند)، هم زمان سرود اوستایی "آتش نیایش" را نیز می سرایند و در بخش هایی ویژه زنگ آتشگاه را نیز می نوازند. پنام را بر بخش زیرین چهره گره می زنند.

آشکار است آتشی که پس از گذشت سده ها  همچنان در آتشدان به یادگار مانده در آتشکده وآدریان زنده وفروزان مانده است،  آنگاه که نیاز به خوراک و زمزمه اوستا دارد، از جایگاهی سپند برخوردار است و پشتوانه آن باوری باستانی است که شایسته نیست آلوده گردد به ویژه با آب دهان موبدی که در کنارش، آتش نیایش را برمی خواند. بنابراین پنام بربینی ودهان می بندند تا به هنگام فروزان كردن آتش در نیایشگاه، پاكی وسپندی آتش ویژه آتشکده را پاسداری کرده باشد.

گفتنی است موبدان به هنگام نیایش های دیگر نیز که روبروی آتشدان برگزار شود، از پنام بهره می گیرند. آیین های دینی مانند "یَزشن خوانی" در "واژیشت گاهنبار" که در سپیده دم نخستین روز هر گاهنبار(یکی از آیین های باستانی ایران) برگزار می شود و در آیین"جَشَن خوانی" که برای شادمانی و سالروز درگذشتگان سروده می شود.
🔥🔥🔥
نقل از درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

جشن سپندارمزگان

#مردم ایران در تاریخ خود، کارنامه درخشانی را در زمینه ارج نهادن به جایگاه بلند زن از خود بر جای نهاده و امروز زنان ایرانی از اینروی بر خود م...