۱۳۹۸ مهر ۲۲, دوشنبه

مراسم تش و مس كردن

موبد نیکنام
تَش به چمار(:معنی) آتش و مَس به چمار بزرگ در گویش زرتشتیان است. در گذشته های دور این سرزمین هرگاه که روستا و یا شهری جدید ساخته می شد اهالی آن سامان در کنار هرگونه آبی که در آن جا یافت می شد، (:چشمه، رودخانه، دریاچه) ساختمانی به نام آتشکده نیز بنا می کردند تا همراه با گرامی داشت چهارآخشیج(:عنصر) پاک کننده:  آب، آتش، خاک و هوا، کانونی در محل زندگی خود ساخته باشند تا اجاق خانه ها را نیز فروزان نگاه داشته باشد.

بنابراین با آیین ویژه ای، نخستین بار آتش را این جایگاه فروزان می کردند. این آیین«تش، مس کردن» نام گرفته است. که در بخشی از این آیین و برای اینکه همه توده ها نیز آتشِ این جایگاه را از خود بدانند، موبدان از پیشه هایی که با آتش سر و کار داشتند،  اندکی از آتش از خانه آنان را وام می گرفتند، مانند آتش آهنگری، آتش گرمابه، آتش زرگری، آتش مسگری، آتش خانگی، آتش نزدیک ترین آتشکده و...

پس از آن در روزی ویژه بسیاری از اهالی آن سامان در کنار بنای آدریان و آتشکده تازه گرد می آمدند، موبدان با سرایش سرود «آتش نیایش» این آتش چند گانه را در بخشی از ساختمان آتشکده تخت نشین و پایدار(:مستقر) می کردند. به این تراداد مراسم) «تش ومس» می گفتند.
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
نقل از درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

جشن سپندارمزگان

#مردم ایران در تاریخ خود، کارنامه درخشانی را در زمینه ارج نهادن به جایگاه بلند زن از خود بر جای نهاده و امروز زنان ایرانی از اینروی بر خود م...