گناهكار كسی است كه كردارش بر مبنای نیك اندیشی نباشد و به روان هستی و مردم آسیب وارد سازد. نماز نخواندن در واقع از دست دادن امتیازهای ویژه برای کسی است كه او را از ارزش های نیك انسانی همانند مهربانی، فروتنی، پارسایی و عشق وشادی دور می سازد.
در بینش زرتشت نماز خواندن ثوابی ندارد بلکه مَرتو (انسان) برای رسیدن به آرامش و هنجار درست، اراده می کند که در زمان هایی از شبانه روز با دست های برافراشته رو به سوی روشنایی کند و «اهورامزدا» به چِمار «خرد کل هستی»، (دانش و دانایی) را ستایش کند.
در این بینش نماز تنها به گفتار نیست، بلکه بهترین شیوه نیایش و ستایش اهورامزدا (دانایی و خرد) انجام کار نیک و کردار شایسته برای همگان است تا روان هستی خشنود گردد «هات ۲۸ بند نخست از گاتها، سرودهای زرتشت به این شیوه اشاره شده است» بنابراین کسی که نماز و نیایش به جا می آرد، همه گونه خدمتگزارهازمان (جامعه) راستی خواهد بود و روان هستی را با کارهای سازنده خویش خشنود خواهد کرد.
"برگرفته از تارنمای موبد نیکنام"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر