🔺 در كتاب سپنته اوستا چندين بار از گرد بودن زمين و گردش آن گفتگو شده و آن را با واژه «سكارنا» به چم گرد و گردنده و گوی مانند بودن بيان داشته‌است.
🔹 همچنين در «آبان‌يشت» قطعه 38 آمده‌است كه : «نريمان گرشاسب آرزو كرد كه در روی اين زمين فراخ و گرد و گردنده دور كرانه بتازد و بر دشمن چيره شود»
🔸 در قطعه 95 «مهريشت» نیز ، از مهر ياد شده و آمده است كه : «مهر در هر غروب و آغاز شب به روی كره زمين می آيد و دو كرانه اين زمين فراخ گرد و گردنده دور كرانه را می پيمايد.»
🔻 حتی فردوسی نیز در شاهنامه به گرد بودن زمین اشاره کرده است:
جهان پر شگفت است و تن هم
شگفت/
نخست از خود اندازه باید گرفت/
دگر آن که این گرد گردان سپهر/
همی نو نمایدت هر روز مهر/
▪️این در حالی است که ۲۰۰۰ سال پس از زرتشت در اروپا کشیشان مسیحی در پی سوزاندن گالیله بودند بخاطر اینکه نظریه گرد بودن زمین را داده بود.
این جستار ، شناخت دیرینه ایرانیان از گیتی و زمین را به خوبی نشان می دهد. ایرانیان حتی مدارهای نیمروزی (نصف النهار) به دور زمین طراحی نموده بودند و مرکز آغاز آن ، شهر «نیمروز» ( که اکنون یکی از شهرهای افغانستان است) بود که امروز استعمارگران غربی به جای شهر نیمروز از گرینویچ به عنوان مرجع زمان یاد می کنند.
برگرفته از درگاه زرتشت و مزدیسنان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر