✅هنگام مطالعه اوستا و تاریخ دینی ایران و پژوهش در سنت های ملی این مرز و بوم، متوجه می شویم که جشن هایی بسیار در روزگاران دور و نزدیک وجود داشته است هم چنین به هنگام مطالعه و پژوهش متوجه می شویم که برخلاف فراوانی و وجود عيدها و جشن ها، از ایام سوگ و ماتم و عزا و انجام مراسم شیون و مویه در این سرزمین و تاریخ و سنن دینی و ملی اش نشانه هایی برجا نیست. علت چیست؟ و هر پژوهنده و خواننده ای بی گمان میخواهد راز و رمز این فراوانی و آن فقدان را دریابد.
✅به موجب گاتاها یا سرودهای زرتشت، در آغاز آفرینش دو گوهر وجود داشته اند یکی در خرد و اندیشه نیک و ورجاوند و دیگری زشت و بدخواه و تباه. یکی سپنتامینو و آن دیگری انگرمينو یا اهریمن، به موجب همین سرودها انسان در گزینش یکی از این دو راه کاملا آزاد است. کسانی که راه نخست و نیک را برگزینند رستگار میشوند و زندگی و فرجام خوشی می یابند. کسانی که راه دوم را انتخاب کنند، با تمیز و اختيار و خواست خود چنین کرده اند و روزگاری زشت و فرجامی بسیار بد خواهند داشت.وظيفة ایمانداران و گرایشگران راه نیک اهورایی، آن است که با تمام وجود بر علیه بدی و بدان پیکار کنند، چون همگرایی و پیکار آنان، انگر مینو را سرانجام شکست خواهد داد و از میان برخواهد داشت. هر فرد با ایمان و راستروی، پس از گذراندن این زندگی، فروشی با ذره مینوی وجودش به عرش اعلا با آسمان برین، گروثمان پر خواهد کشید و برای همیشه غرق در نور و سرور خواهد شد.
✅هر فرد بد راه و گرائیده و پوینده راه انگر مینو، به اراده و خواست و درک با خوبی و اشاعه آن مبارزه کرده و به زندگی و آسایش و سرور خود و دیگران و پیشرفت زندگی لطمه زده است و پس از مرگ نیز به فروغ جاویدان و زندگی خوش سرمدی راهی ندارد. خرد و اندیشه راستین اجازه نمی دهد که برای اولی که چنان نیک زندگی کرده و به فروغ جاودانی پیوسته سوگواری و شیون و مویه کرد. و هم چنین برای دومی که جز در تباهی زندگی و پیکار با نیکی و راه استوار سپنتایی نکوشیده و انهدامش به پیشرفت راستی و راه نیک کمک می کند - نیز گریه و شیون و مویه، کار عقل راستین نیست.
✅شادی، جشن، سازندگی، روشنایی، کار و کوشش، بالندگی و نمو، شهد و شیرینی، گیاهان خوب و خوشخوار و زندگی ساز، جانوران سودرسان، ماه و خورشید و ستارگان، و هر چیز و عمل و کردار و پدیده ای که به پیشبرد زندگی و سازندگی و دوام و بقای آن یاری می کند، از اعمال و خواست و تحت حمایت سپنتا مینو قرار دارد. سوک و غم، سوگواری و مویه، تباهی، تاریکی، تنبلی و کاهلی، رکورد و جمود، تلخی، توفان و هر چیز و عمل و کردار و پدیده ای که زندگی را از سازندگی به تباهی و انهدام یاری می کند، از اعمال و نیرنگ های انگرمینوست و اساس و بنیان جهان بر تنازع و پیکار این دو نیرو قرار دارد که سرانجام اهریمن شکست می یابد.
نقل از درگاه زرتشت و مزدیسنان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر