“پیش از شروع متن به اشخاصی که تصور میکنند این توضیحات و روش ها از هندوها و (یا سایر ادیان) وارد دین و سنت زرتشتیان شده است، باید بگویم که ابدا چنین نیست و این اعمال و تمرین ها بخش جدایی ناپذیری از دین و آیین مزدیسنی است.”
در میان متون باستانی زرتشتی، تمام فرگرد(فصل) شانزدهم از کتاب مقدس وندیداد به این موضوع اختصاص یافته است، موضوعی که پس از وندیداد در بسیاری از کتب پهلوی نیز به صورت گسترده به شرح آن میپردازند.
وندیداد پاک نشان می‌دهد که دانش باستانی زرتشتیان در درک نیروها و انرژی های طبیعی فراتر از زمان خود بوده است و به راستی اگر متون مقدس ما به طور بیطرفانه نگاه شود خواهیم دید که چقدر به دنیای مدرن نزدیک است.
(درک این موضوع بسیار مهم است که بدانیم؛ سطح جابجایی انرژی ها در اجرای مراسم مذهبی میان ما زرتشتیان آنچنان بالاست که بیشترین حساسیت ها را در طول اجرای آداب مذهبی به خصوص برای موبدان را اجباری میدانیم، چرا که سطح این انرژی ها، مستقیما با روند آفرینش طبیعت در ارتباط است و اختلال در آنها، اختلال در روان آفرینش است.)
باید به این موضوع آگاه شد که بانوان در دوران قاعدگی ناپاک(نجس) نیستند، تنها از حیث انرژی‌ها در وضعیتی متفاوت به سر میبرند؛ بدن آنها به طور طبیعی مواد مرده یا نسو (تخمک‌های بارور نشده) را دفع میکند. در سنت زرتشتیان استفاده از (ظروف فلزی) و خوابیدن روی تختی که از جنس آهن باشد همواره در دوره‌ی قاعدگی مورد استفاده بانوان بوده است، چرا که آهن رسانای انرژی هاست و آنها را از خود رد میکند اما چوب و پلاستیک انرژی ها را در خود نگه داشته و آنها حفظ میکنند، از این روی آهن پاک ترین چیز برای استفاده در این دوره است.
همانطور که مردان نیز هنگامی که زخمی روی تن خود دارند نباید آیین های دینی را انجام دهند، مگر آنکه کاملا زخم را تمیز کرده و از ادامه خون ریزی جلوگیری شود و انعقاد خون صورت بگیرد. اگر کتاب «بندهش» را بخوانیم به خوبی متوجه میشویم که چگونه دانش باستانی زرتشتیان عمل لقاح و سیستم تولید مثل را به تصویر میکشد و (از عملکرد خون) آگاه است.
البته که عادت ماهیانه خانم‌ها زخم نیست، بلکه راهی است تا بدن آنها، مواد مرده را از خود آزاد کند؛ در آن حالت، «خوره» زنان یا «هاله‌ی انرژی الهی» آنها به طور موقت در حالتی خارج از وضعیت معمول قرار می‌گیرد و سطح ارتعاشات انرژی آن با فرکانسها و ارتعاشات نمازها و مراسم مذهبی ما در تضاد است.
حال آنکه جایگاه زنان در دین زرتشتی آنچنان والاست که در کتاب «بندهش»، اهورامزدا در آغاز آفرینش به زنان این چنین میگوید: “تو به بذر من یاری میرسانی؛ انسان از تو پدید می‌آید و از من که اورمزد هستم هم فراتر میروی. . .”
طبق آنچه در اجرای مراسم وندیداد خوانی انجام میشود تعدی در اختلال انرژی ها توسط لمس افراد یا وسایل توسط زنان حائض انجام نمیشود بلکه با «نظر» یا نگاه وی و حضورش در مراسم اتفاق می‌افتد، برای همین است که حضور بانوانی که در دوره ماهانه خود هستند در طول اجرای مراسم آیینی توصیه نمیشود.(توجه کنید که چقدر این انرژی ها قدرتمند هستند.) انرژی «نظر» هنگامی که موبدان آیات خاصی از اوستای افرینگان را میخوانند و یا زمانی که یزشن خوانی انجام میشود و لحظه‌ای که موبد گیاه «هوم» را در آب میریزد میتواند تاثیرگذار باشد، چرا که در این لحظات موبدان زوت و راسپی باید با یکدیگر ارتباط چشمی برقرار کنند و تبادل انرژی در این لحظه بسیار زیاد است.
عادت ماهیانه‌ی بانوان به عنوان یک نیروی بسیار قدرتمند درک میشود و زنان نیز از آن به عنوان یک روند طبیعی معجزه اسا آگاه هستند. از این روی میباشد که بانوان زرتشتی با درک این انرژی متفاوت و قدرتمند، با فروتنی و وظیفه شناسی ترجیح میدهند در هنگام دوره ماهانه خود در مراسم مذهبی شرکت نکنند و یا به آتشکده و مکان های مقدسمان نروند و به وسایل آیینی و سپند دست نزنند. توجه کنید که ما به عنوان یک زرتشتی باید درک خود را از باورها تغییر دهیم، نه آنکه اصول پایه‌ای را دگرگون کنیم؛ بدانیم که دین ما درک بسیار گسترده‌ای در حوزه‌ی متافیزیکی دارد که ساده انگاری و سطحی نگری آن کاری بس اشتباه است. بانوان در صورتی که قصد دارند در این دوره نماز بخوانند و نیایش کنند مادامی که خرده اوستا را در دست نگیرند بسیار هم خوب است؛ با این حال اگر در این دوره به رفتن به جَشَن خوانی و گهنبار و یا آتشکده فکر میکنید در نظر داشته باشید که دیگران، آن محیط و فضای مقدس را با شما اشتراک میگذارند، پس به احترام آنان و اصول دین بهتر است از رفتن پرهیز شود.
🙏🏼✨🤲🏼🔥
نویسنده: موبد جوان، ارواد(هیربد) زرکریس(خشایار) بهاندرا، موبد آتشکده پارسیان در جنوب ایالت کالیفرنیای امریکا
نقل از درگاه Zoroastrian Wisdom
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر