جشن آذرگان

 

 واژه ی آذر که در اوستا به صورت آترatar آمده، به چم(معنی) آتش است.یکی از چهار آخشیج(عنصر) پاک کننده در نزد زرتشتیان بوده بر این پایه اند:
آب، خاک، هوا و آتش.
مزدیسنان پیوسته در باور ترادادی(سنتی)خویش، آتش را که بهترین و سریع ترین آخشیج پاک کننده است، گرامی داشته، آن را نماد روشنایی و گرما می دانند و از آنجا که فروغ و روشنایی پرستش سو(قبله) زرتشتیان است، به همین انگیزه برای نیایش و ستایش اهورامزدا، به آتشکده یا مکانی که فروغ و روشنایی نمایان باشد، روی می آورند.
در گاهشماری ترادادی زرتشتیان، روز نهم از هر ماه، آذر نام دارد. هر سال در ماه آذر هنگامی که روز آذر نیز فرا می رسد، آن را بنام آذرگان جشن میگیرند. زرتشتیان در این جشن، اغلب با جامه(لباس) آراسته و پاکیزه به آتشکده، ادریان یا نیایش‌گاه محل زندگی خویش می روند، نیایش های روزانه خود را انجام می دهند و سپس با همنوایی موبد و با سرایش آتش نیایش که بخشی از خرده اوستا می باشد، فروغ و روشنایی گرامی داشته می شود و جشن آذرگان برگزار می گردد.
برگردان بخش دیگری از سرود آتش نیایش از خرده اوستا چنین است:

درود و یزشن و نیایش باد به تو ای آذر آفریده اهورا
ستایش، نیایش، ارمغان نیک، ارمغان دلخواه
ارمغان دوست داشتنی، نیاز به تو
 ای آفریده اهورامزدا
برای ستایش تو و برازنده نیایش،
برازنده و برازنده نیایش باشی در خانه مردمان
خوشبخت باد کسی که می ستاید تو را
با هیزم در دست با بَرسَم در دست
با شیر در دست و با هاون در دست
هیزم شایسته برای تو برسد
بوی شایسته برای تو برسد
خوراک شایسته برای تو برسد
اندوخته شایسته برای تو برسد
بُرنایی به نگهبانی تو گماشته شود
دانایی به نگهبانی تو گماشته شود
ای آذر، ای آفریننده نیک اهورامزدا

نسک یادگار دیرین
آیین ها، مراسم و باورهای مذهبی ترادادی(سنتی)زرتشتیان ایران
پژوهش و نگارش: کورش نیکنام

نقل از درگاه(کانال) زرتشت و مزدیسنان