چکیده ای از نوشته های زیبا یشت ها اوستا

درباره جایگاه مهر دروج و عهد و پیمان

ای سپیتمان  {مهر دروج} گناهکار سراسر کشور ویران کند  او همچون یکصد تن الوده به گناه {کیذ} و کشنده اشون مرد است
ای سپیتمان   مبادا که پیمان بشکنی ： نه ان [پیمان]که با یک دروند بسته ای  و نه ان[پیمان] که با یک اشون بسته ای  چه [پیمان]با هر دوان درست است چه با اشون چه با دروند

مهر‌یشت کرده یکم بند دو


مخاطب قرار دادن هم زمان مرد و زن در کار ناشایست(که ناشی از نگاه برابر اندیشه زرتشتی نسبت به مرد و زن )

این است هرچه مرد و زن دروند  را بهتر از کار باز تواند داشت
این است انچه چشمها و گوشها و دستها و زانوان و دهان مرد و زن دروند را می بندد و انان را به نابودی می کشاند بویژه نیایش نیک  که هیچکس را نفریبد و نیازارد
نیایش همچون پهلوانی دلیر و مانند زره ای است که دروج را بهتر از هر چیز  از کار باز تواند داشت

 سروش یشت هادخت کرده یکم  بند دو


جایگاه دانش در اندیشه زرتشتی

راست ترین دانش مزدا افریده اشون را می ستایم که ما را  به راه نیک رهمون شود به گذرگاه نیک و انچه ما را ارزوست به ما بخشد
دانش مزدا افریده را می ستایم که زور نیازکننده  اشون  هنرمند  نامدار   تند کردار و تیز کنش  رساننده به سرانجام نیک و بخشنده گشایش نیک است


زرتشت از جای برخاست و شتابان به بیرون از خانه روان شد و دانش را چنین ستود ：
ای راست ترین دانش مزدا افریده اشون
اگر تو از پیش من می روی  چشم به راه من بمان
اگر تو از پی من می ایی به من  بپیوند

دین یشت کرده یکم و دوم


جایگاه سوشیانت (سود رسان ) و نوگرایی در اندیشه زرتشتی

تا انان گیتی را نو کنند : [گیتی] پیر نشدنی  نامیرا  تباهی ناپذیر   ناپژمردنی  جاودان زنده و جاودان بالنده و کامروا
در ان هنگام که مردان دیگر باره برخیزند و بی مرگی به زندگان روی  اورد {سوشیانت}  پدیدار شود و جهان را به خواست خویش نو کند

 زامیاد یشت  کرده یکم  بند یازده


برگرفته از  اوستا(بخش یشت ها) جلیل دوستخواه

نقل از درگاه جنبش رنسانس ایرانی