بنابر رسم نیاکانمان و پیروی از جشن های دوازده گانه سال، روز اَردیبهشت از ماه اردیبهشت زمان برگزاری جشنی است که اردیبهشتگان نام دارد. اردیبهشت از واژه 《اَشاوَهیشتای》اوستایی گرفته شده که به چَمِ(معنی) بهترین اَشویی است. این واژه در پهلوی 《ارتاوهشت》 خوانده می شده است که ما اکنون در زبان پارسی آنرا اردیبهشت می گوییم. اردیبهشت سومین روز از ماه در گاهشماری زرتشتی می باشد.
اردیبهشت نام دومین اَمشاسپندان بوده که در فروزه های اهورامزدا قرار دارد. ارج فراوان داشته و یاران وی نیز از پاداش نیکویی برخوردار هستند.
دقیقی، این چنین می سراید:
در افکند ای صنم ابربهشتی
به گیتی خلعت اردیبهشتی
اردیبهشت در جهان مینویی نماینده پاکی و راستی است. نگاهبانی آتش بر دوش او قرار دارد، آتشی که در سرتاسر جهان سپندینه است. در اردیبهشت یشت، زیباترین امشاسپند نام نهاده شده است.
اردیبهشت یشت نام سومین یشت اوستاست که در ستایش و نیایش این امشاسپند است. این یشت ۱۹ بند دارد.
در اوستا و اردیبهشت یشت می خوانیم:
اردیبهشت امشاسپند را می ستایم، به درستی که ستودن اردیبهشت امشاسپند به منزله ستودن همه امشاسپندان است که اهورامزدا جای آسودن آنها را با کردار نیک نگه می دارد. و جای آسودن آنها در گروسمان اهوراست. گروسمان ویژه اشوان است و هیچ یک از دروندان(دروغکاران) را بدان جای پر از آسایش و اشویی(راستی-درستی) برای دیدار اهورامزدا راه نیست.
چون اردیبهشت امشاسپند نماینده اشویی، پاکی و راستی است و همچنین نگهبانی آتش در جهان نیز سپرده به اوست، ایرانیان باستان در این جشن همه با تن پوش سپید به درب مهرها رو می آورند و دسته ای(دسته جمعی) ستایش و پرستش خداوند می کنند. پس از آن جشن و شادمانی آغاز می شود.
امروز نیز زرتشتیان این روز را ارج می دهند و به آتشکده ها رو آورده و اهورامزدا را با خواندن اردیبشهت یشت و دیگر نمازها سپاس می گویند.
بن مایه:
برگرفته از نسک(کتاب) یادگار دیرین
نوشته کورش نیکنام
نویسنده و پژوهنده فرهنگ ایران باستان
اردیبهشت نام دومین اَمشاسپندان بوده که در فروزه های اهورامزدا قرار دارد. ارج فراوان داشته و یاران وی نیز از پاداش نیکویی برخوردار هستند.
دقیقی، این چنین می سراید:
در افکند ای صنم ابربهشتی
به گیتی خلعت اردیبهشتی
اردیبهشت در جهان مینویی نماینده پاکی و راستی است. نگاهبانی آتش بر دوش او قرار دارد، آتشی که در سرتاسر جهان سپندینه است. در اردیبهشت یشت، زیباترین امشاسپند نام نهاده شده است.
اردیبهشت یشت نام سومین یشت اوستاست که در ستایش و نیایش این امشاسپند است. این یشت ۱۹ بند دارد.
در اوستا و اردیبهشت یشت می خوانیم:
اردیبهشت امشاسپند را می ستایم، به درستی که ستودن اردیبهشت امشاسپند به منزله ستودن همه امشاسپندان است که اهورامزدا جای آسودن آنها را با کردار نیک نگه می دارد. و جای آسودن آنها در گروسمان اهوراست. گروسمان ویژه اشوان است و هیچ یک از دروندان(دروغکاران) را بدان جای پر از آسایش و اشویی(راستی-درستی) برای دیدار اهورامزدا راه نیست.
چون اردیبهشت امشاسپند نماینده اشویی، پاکی و راستی است و همچنین نگهبانی آتش در جهان نیز سپرده به اوست، ایرانیان باستان در این جشن همه با تن پوش سپید به درب مهرها رو می آورند و دسته ای(دسته جمعی) ستایش و پرستش خداوند می کنند. پس از آن جشن و شادمانی آغاز می شود.
امروز نیز زرتشتیان این روز را ارج می دهند و به آتشکده ها رو آورده و اهورامزدا را با خواندن اردیبشهت یشت و دیگر نمازها سپاس می گویند.
بن مایه:
برگرفته از نسک(کتاب) یادگار دیرین
نوشته کورش نیکنام
نویسنده و پژوهنده فرهنگ ایران باستان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر