بنابر ادبیات اوستایی سه گونه آتش وجود دارد که به ترتیب ارزشمندی و
بزرگی عبارتند از آتش ورهرام (بهرام)، آتش آدۥران (آدریان) و آتش دادگاه.
آتش ورهرام: این آتش سپند(:مقدس) را
که با آیینی ویژه در جایگاه خود قرارمی‌دهند، نشانه‌ی فرمانروایی مینوی
روشنی و راستی، در نبرد با تاریکی و دروغ است و این نبردی است که مومنان با
همکاری اهورامزدا و مینوی آتش به‌آن می‌پردازند. یکی از دلایل سپندی و
پاکی این آتش؛ جریان طولانی و دشوار پاک‌کردن آن است که در گذشته از شانزده
آتش گوناگون فراهم می‌شد و ۱۱۲۸ بار آن را پاک می‌کردند و این پاک‌کردن
یک‌سال به‌درازا می‌انجامید. این شانزده آتش از منابع و صنف‌های‌کاری زیر
جمع‌آوری می‌شد:
۱-آتش آتشدان شاه
(استاندار، فرماندار، فرماندار ارتش) ۲-آتش آتشدان پیشوای دینی ۳-آتش
سواران و مسافران ۴-برق آسمان ۵-آتش شبان و پیشه‌ور ۶-آتش عرق‌گیر ۷-آتش
نانوا ۸-آتش فولادساز و اسلحه ساز ۹-آتش آهنگر ۱۰-آتش سکه‌زن(نقره کار)
۱۱-آتش زرگر ۱۲-آتش مسگر و چلنگر ۱۳-آتش آجرپز ۱۴-آتش کوزه‌گر ۱۵-آتش
رنگ‌پز ۱۶-آتش نساسوز.
پاک‌کردن آتش گردآوری‌شده از همه‌ی طبقه‌های اجتماعی،
یادآور آن است که انسان نیز باید همانند آتش پاک باشد و همه‌ی آدمیان جدای
از طبقه اجتماعی و جایگاه خود، در صورتی که خود را پاک کنند، در نزد خدا
برابرند. سه آتش آتشکده‌های نامی «آذرفرنبغ»، «آذربرزین مهر» و «آذرگشسب»
از نوع آتش ورهرام بوده‌اند.
آتش آدُران: این آتش که از مجموع چهار
آتش به‌دست می‌آمده‌است، نمادی از یگانگی و یکپارچگی چهار طبقه اجتماعی
موبدان، ارتشیان، کشاورزان و پیشه‌وران بوده است. آیین پاک‌کردن و قرار
دادن آن در جایگاه ساده‌تر از آتش ورهرام بوده است و گویا وارون آتش ورهرام
لازم نبوده است که همیشه فروزان بماند.
آتش دادگاه: این آتش که توسط موبدان
پاک می‌شده است، در خانه‌ی زرتشتیان و به‌ویژه ثروتمندان، در نیایشگاه‌های
عمومی و نیز در اتاق کوچکی در نزدیکی دخمه (دادگاه) وجود داشته است و
روحانیان یا مردم عادی زرتشتی از آن نگهداری می‌کردند.
یاری‌نامه: قدردان، مهرداد – جایگاه نور و آتش در آیین زرتشت، پژوهش و نگارش: مهرداد قدردان
نقل از تارنمای ارشتاد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر