وايو از ريشه "و" آمده به چم وزيدن، وايو به چم باد و هوا هست و ايزد باد كه باد به خوبی بوزد و هوا خوب باشد. در بُندهش باد، واذ، وات، هم آمده یکی از چهار آخشيج، و نام ايزد باد در گاه شمار مزديسنی، روز بيست و دوم از هر ماه مى‌باشد. روزی نیک هست در اين روز نو بريدن و نو پوشيدن، و بر اسب نو سوار شدن برهان، وات دوم وايُو، در سانسكريت و اوستا نام ويژه پرودگار و ايزد هم هست.#انیدرا: نام پروردگار #وات: باد، ويد به چم باد، گاهی هم نام ايزد باد باشد. در يشت‌‌ها سه بار از وات آمده، يشتی برای باد نيست، در فركرد ٢٧ بُندهش، بند ۲۴ واترنگبوی، باد رنگ بویه گياهی ويژه باد ايزد هست، اوستا ايزدی كه هم رده ايزد آب و ايزد آتش و خاک برابری مى‌كند. چهار آخشيج يا چهار گانه باهم باشند همان ويو باشد، كه ايزد هميشگی هوا هست، و مى‌توان ايزد باد دانست. وايو در پهلوی وای گفته‌اند و اندروای به چم اندرهوا - آويز - آمده.
🔻 در سی‌روزه:
ستايم و خوانم دادار هرمز رايومند فرهمند و امشاسپندان را، سپاس دارم؛ دادار به افزونی بخش، منش فراز آفريد، تو نيک باد نيكوكار پر توان كه دليری مردان، و زندگی همه جانوران را كه در گيتی زنده و كامروا، و كردار روا و نيرومندند به راه باد هست، اسپ را آروندی و تيزتکی و ....
🔻 باد افراه:
پادافرا و بادفره
🔻 بادان پيروز:
همان شهر بادان پيروز هست در اردبيل كه شاه پيروز، نيای انوشيروان پادشاه ساسانيان بنا ساخت. و آيين آب ريزان و آب پاشان، اين روز باران نباريد، و خشک سالی و تنگی مردم دچار شدند و ....
🔻 باد بره:
داستان زيبايی از ايران زمين كهن آريايی
👤 پورریحان بيرونی فرزانه و انديشمند:
در شهر (گم) قم كنونی هفت يتل در ايران باد نورزيد. و در اين روز چوپان شاه، گله را با خود به مرغزار مى‌برد، برای چرا وچرييدن، به هنگامه می‌بيند گوش گوسپندان، پشم آنها تكانی خورد و دوان دوان به نزد شاه كسرا رفته و مى‌گويد: موی بر گوش گوسپندان بجنبيد، پس در آن روز، شادی و خوشی نمودند و به همين نام نامی شد. و ساليان دراز به ياد خوش آن جشن مى‌گرفتند، و در اسپهان اين روز را كژين مى‌گويند.
🔻 باد غيس:
جايي در سرزمين افغانستان كنونی.
در زامياديشت آمده، كوهی در آپاختر شهر هرات.
برگرفته از درگاه زرتشت و مزدیسنان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر