📯تیزبینی و ژرف نگری ایرانیان باستان در پاک نگاهداشتن ؛ 卐آب ،خاک، هوا و آتش، زبانزد یونانیان بوده است.
📯هرودوت و گزنفون درباره آن سخن گفته و نوشته اند که ایرانیان هیچ چیز آلوده و ناپاکی را در آب نمی ریزند و در پاک نگاهداشتن خاک و زمین کوشش میکنند .”
📯گزنفون، رخداد نگار یونانی پیش از میلاد در نسک ارزشمند خود کورشنامه، از اخلاق ایرانیان در حدود ۲۶ قرن پیش این گونه مینویسد:
“✅کودکان از خانه خود نان و سبزی و هم چنین ظرفی برای نوشیدن آب میاورند.
هر زمان تشنه میشدند از آب رودخانه می آشامیدند…”
✅ایرانیان در فرهنگستانها (=مدرسه ها) به کودکان خود آموزش میدادند تا با لیوان از آب رودخانه ها آب بردارند و بنوشند !!
در جای دیگر این رویدادنگار با شگفت زدگی گزارشی را میدهد:
“✅حتی امروز بین پارسی ها آب دهان انداختن، پاک کردن بینی یا دور شدن برای قضای حاجت در مقابل دیگران رفتار زشتی بشمار می آید.”
(گزنفون؛کوروشنامه- کتاب نخست- فصل دوم)
✳️پاس داشتن زمین به اندازه ای نزد ایرانیان پرارج بود که از انداختن آب دهان خود بر روی آن جلوگیری میکردند و آن را بی آزرمی
(=بی احترامی) به دیگران و زمین می پنداشتند.
🌊آب، مایه حیات و یکی از چهار عنصر اصلی تشکیل دهنده طبیعت卐 (چهار آخشیج) میباشد.
🍃از آنجایی که طبیعت و حفظ و نگهداری از آن در باورهای آریایی بسیار اهمیت داشته،
🍃برای یادآوری و پاسداشت این عناصر حیات بخش، جشنها و رسوماتی در گاهشمار کهن ایران وجود داشته.
🌊جشن آبانگان هم در پاسداشت آبهای روان میباشد.
در این روز ایرانیان به کنار جویها و چشمه ها میرفتند و برای افزونی آبهای پاک مزدا داده نیایش میکردند.
🌊آب در جای‌جای اوستا ستوده شده است؛ هفتن‌یشت،
آبزور
و آبان‌یشت از اوستاهایی هستند که در آن‌ها آب ستوده شده است.
🔥در اوستا اردویسور آناهیت ایزد نگهبان آب‌ها است.
💧آبان‌یشت پنجمین یشت و یکی از طولانی‌ترین و قدیمی‌ترین یشت‌هاست که به ستایش اردویسور آناهیت اختصاص دارد.
💎او مقدسی است که جان‌افزاست،
فزاینده‌ی ثروت و فزاینده‌ی مملکت است.
👸🏻"... اوست بَرومندی که در همه جا بلندْ آوازه‌است.
🧜♀️اوست که در بسیار فَرّه مَندی، همچند ِ همهٔ ِ آبهای روی زمین است.
🌊اوست زورمندی که از کوه ِ هُکَر به دریای ِ فراخْ کرت ریزد .
🔆من -- اهوره مَزدا :
او را به نیروی خویش، هستی بخشیدم
تا خانه و روستا و شهر و کشور را بپرورم
و پشتیبان و پناه بخش و نگاهبان باشم ..."
🔥در يسنا داریم که اهورا مزدا به پيامبرش
مى گويد:
«نخست به آب روى آور و حاجت خويش را از آن بخواه.»
احترام به آب امروز نيز در کشور کم آب ما مشهود است.
در ميان مردم مايع روشنى است و اگر ناخواسته آبى به روى کسى پاشيده شود، مى گويند آب روشنايى است
يا اين که پشت سر مسافر آب مى پاشند تا سفرش بى خطر انجام گيرد و زود بازگردد
و اين اعتقاد که آب ناخواسته و يا نطلبيده، مراد است
همه نشان از احترام و ارزشى است که مردم ايران نسبت به اين مايع حيات بخش از دیرباز داشته اند.
برگرفته از درگاه زرتشت و مزدیسنان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر