✅در زمان پادشاهی او یک قحطی گران هفت سال پیاپی در کشور بیداد کرد و آب دره ها و کاریزها و چشمه ها نماند و درختان و بیشه زارها بخشکید و بیشتر آنچه در کوهها و کشتزارها و مرغزارها بود خشک شد، چنانکه پرندگان و درندگان مردند و گله و ستوران چنان گرسنگی کشیدند که بار نمی توانستند برد، و آب دجله بسیار کم شد تنگی و گرسنگی و سختی وبدبختیهای گوناگون در سرتاسر کشورش رایج شد.
✅از این روی به همه زیردستان نامه نوشت و بدانان گفت که خراج و ماليات سرانه را از آنان برداشته و باج و بیگاری را بر انداخته است و آنان را بر کارهای خویش اختیار تام داده است و آزاد گذارده است تا هر چه می توانند بکوشند و زاد و توشه بیندوزند و به کار بندند. نیز نوشت که هر کسی سردابه ای پر از خواربار و انبار توشه و هر آنچه به کار خوردن مردم آید، دارد باید که درها بگشاید و بر همگان پخش کند و هیچ کس چیزی را تنها برای خود برندارد. به علاوه، توانگر و بینوا و آزاده و عامی همه باید به یکسان بهره گیرند و همدیگر را یاری دهند، و به همگان آگاهی رساند که اگر بدو خبر رسد که در جایی کسی از گرسنگی جان داده است، از مردم آن شهر یا دیه یا محلی که آنجا مرگ از گرسنگی روی داده است، کین خواهد جست و مکافاتی عبرت انگیز بر آنان روا خواهد داشت.
✅بدین سان پیروز در آن دوره سختی و تنگی چنان نیک مردمداری کرد که کسی از گرسنگی نمرد، مگر یکی از روستایی به نام دیه از کوره اردشیرخوره. بزرگان ایران و همه مردم اردشیر خزه و خود پیروز این حادثه را بسیار سنگین گرفتند. پیروز بر درگاه یزدان نالید تا بر او و بر رعیت او ببخشاید و باران رحمت خود را بر آنان ببارد. آنگاه یزدان او را به بارش باران یاری رسانید. پس سرزمین پیروز بار دیگر پرآب شد. به همان گونه که پیشتر بود و گیاهان بار دیگر شکوفا و بارور شدند.
📚#منبع_تاریخ_طبری
📚#جلد_دوم_صفحه_۶۲۹_۶۳۰
برگرفته از درگاه زرتشت و مزدیسنان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر