💠 اشو زرتشت تنها پایه گذار دین بهی نبود. وانگه (بلکه) او ایده پرداز سرآمدترین شارینه (تمدن) جهان باستان نیز بود. شارینه ای که ایده آن در نسک (کتاب) گاتها، سرودهای جاویدان اشو زرتشت، پی ریخته شد و این ایده در دست کم هزار و دویست سال به میانگی (توسط) انجمن مغان (موبدان) در میان مردم ایرانویج (خاستگاه آریاییان) نهادینه گشت تا آنکه با هویدایی شاهنشاه کورش بزرگ، این ایده به کردار درآمد. ایده ای که می توان آن را نخستین نگره (نظریه) کشورداری (سیاسی) در گاهداد (تاریخ) جهان دانست.
💠 این نگره کشورداری که بنیادهای سامانه (نظام) پادشاهی ایرانی را دربرداشت، از سوی جهان آموزگار زرتشت "شهریور" نام نهاده شد. در نوشتارهای پیشین در '''آموزشگاه مزدیسنا''" پیرامون این فرایافت (مفهوم) پرداخته ایم و همچنین از آن در جایگاه سومین گام از گام های ششگانه جهانبینی مزدایی برای پیشرفت و شکوفایی جهان یاد کرده ایم. همچنین شهریور که به چم (معنی) "شهریاری آرمانی" است، شهریاری ایست با آرزوی برآوردن برترین آرمان اشو زرتشت، که ساختن جهانی تازه می باشد؛ جهانی که اشا به نگهبانی از آن بدرخشد.
💠 آری؛ کورش بزرگ نیز که خود به گواه چندی از گاهدادنگاران شاگرد مغان بود، شاهنشاهی هخامنشی را با آرزوی ساختن یک جهان آرمانی، بر پایه اشا بنیاد نهاد. {پیرامون چیستی و چگونگی اشا در کار کشورداری، پیشتر به گستردگی سخن گفته ام} این شاهنشاهی در روزگار داریوش بزرگ بر نزدیک نیمی از مردم جهان سایه افکند. در همین هنگام، شکوهمند ترین شهر و سازه مهرازی (معماری) جهان باستان که پارسه باشد، ساخته شد. نخستین فرمان هودگان (حقوق) مرتوگان (بشر) که استوانه اشویی (اشایی) کورش بزرگ باشد، نگاشته شد. برده داری برای نخستین بار، رو به برانداخته شدن رفت. در سایه آموزش های مغان که نگهبانان آتش زرتشت و فرزانه ترین دانشمندان آن روزگار بودند، خردکامی (فلسفه) و دانش در یونان باستان شکوفا گشت تا راه پیشرفت برای خاوران (مغرب) زمین باز گردد. و بسی دیگر از دستاوردهای بزرگ گاهدادی که به دست این شاهنشاهی زرتشتی به میوه نشستند.
💠 بیک (اما) این شاهنشاهی بیهمتا در گاهداد جهان، به دست اسکندر گجستگ (ملعون) برانداخته گشت. با این همه، پس از چند دهه، ایران زمین به دست اشکانیان از چنگ جانشینان انیرانی (غیر ایرانی) او بازستانده شده و خوداستواری (استقلال) اش را بازیافت. نیز با هویدایی شاهنشاه اردشیر پاپکان و پایه گذاری شاهنشاهی ساسانی، نژادگی (اصالت) ایرانی هم بازیابی شد. در این هنگام بود که این شارینه بزرگ که پس افکند (میراث) زرتشت و کورش بود، با برنام (عنوان) شناسه "ایرانشهری"، شکوهی که هوده (حق) گاهدادی اش بود، دگربار بدست آورد.
💠 این شاهنشاهی زرتشتی نیز شوربختانه با تازش تازیگرایان (مسلمانان) از میان رفت. تازیگرایان پس از چیرگی بر ایرانشهر، هر چه از نسک ها و دستاوردهای ایران باستان را که می توانستند، نابود کردند. به گواه ابن خلدون، گاهدادنگار شناخته شده تازی (عرب)، تازش تازیگرایان یک دگرگونگی بنیادین با تازش اسکندر داشت. زیرا اسکندر گرچه به نابودی دستاوردهای ایرانشهر دست زد، بیک برای پیشرفت سرزمین خود، هر آنچه می توانست از ایران به یونان برد. برای نمونه به گواه دینکرد سوم، اوستا را که یک دانشنامه ارجمند باستانی بود، به یونان برد و آن را برگردان نمود. بیک تازیگرایان به شوند (سبب) برخورداری از نسکی که آن را به هستومندی (موجودی) فرازاستاری (ماوراء الطبیعی) پیوند می دادند، خود را به هر دانشی بی نیاز می دیدند و از آن رو کوشیدند تا همه دستاوردهای شارینه ایرانشهر را که نمود "کفر" می خواندند، از میان بردارند.
💠 با این همه، برجاماندن هنایش (تاثیر) های ایران باستان بر مردمی که همچنان مهر میهن، دلشان را به تپش وامی داشت، شوند خیزش ها و کوشش های بسیار برای بازسازی ایرانشهر شد. کسی چون رادمان پورماهک (یعقوب لیث) در این راستا، شمشیر به دست گرفت و کسی چون فردوسی، دست به خامه (قلم) شد. همچنین گرایش به فرهنگ ایرانی و دین مزدایی در میان بزرگان ایرانی پابرجا ماند. نیز دانشمندان و بزرگان بسیاری در ایران زمین چشم به جهان گشودند که تازیان در هیچکجای سرزمین هایی که بر آنها چیره شدند، نتوانستند مانندشان را بیابند!
💠 اکنون آنکه در این نوشتار تنها به گوشه ای از دستاوردهای گاهدادی دین بهی و هنایش های اشو زرتشت پرداختیم که بیشتر در پیوند با جهان باستان و بویژه ایرانشهر که همانا نخستین، برترین و شاید تنها نمود فرایافت شهریور در گاهداد جهان است، بود. در آینده خواهم کوشید به واکاوی گوشه هایی دیگر از کارنامه دین بهی بپردازیم.
✍️بهدین تیرداد نیک اندیش
💠 این نگره کشورداری که بنیادهای سامانه (نظام) پادشاهی ایرانی را دربرداشت، از سوی جهان آموزگار زرتشت "شهریور" نام نهاده شد. در نوشتارهای پیشین در '''آموزشگاه مزدیسنا''" پیرامون این فرایافت (مفهوم) پرداخته ایم و همچنین از آن در جایگاه سومین گام از گام های ششگانه جهانبینی مزدایی برای پیشرفت و شکوفایی جهان یاد کرده ایم. همچنین شهریور که به چم (معنی) "شهریاری آرمانی" است، شهریاری ایست با آرزوی برآوردن برترین آرمان اشو زرتشت، که ساختن جهانی تازه می باشد؛ جهانی که اشا به نگهبانی از آن بدرخشد.
💠 آری؛ کورش بزرگ نیز که خود به گواه چندی از گاهدادنگاران شاگرد مغان بود، شاهنشاهی هخامنشی را با آرزوی ساختن یک جهان آرمانی، بر پایه اشا بنیاد نهاد. {پیرامون چیستی و چگونگی اشا در کار کشورداری، پیشتر به گستردگی سخن گفته ام} این شاهنشاهی در روزگار داریوش بزرگ بر نزدیک نیمی از مردم جهان سایه افکند. در همین هنگام، شکوهمند ترین شهر و سازه مهرازی (معماری) جهان باستان که پارسه باشد، ساخته شد. نخستین فرمان هودگان (حقوق) مرتوگان (بشر) که استوانه اشویی (اشایی) کورش بزرگ باشد، نگاشته شد. برده داری برای نخستین بار، رو به برانداخته شدن رفت. در سایه آموزش های مغان که نگهبانان آتش زرتشت و فرزانه ترین دانشمندان آن روزگار بودند، خردکامی (فلسفه) و دانش در یونان باستان شکوفا گشت تا راه پیشرفت برای خاوران (مغرب) زمین باز گردد. و بسی دیگر از دستاوردهای بزرگ گاهدادی که به دست این شاهنشاهی زرتشتی به میوه نشستند.
💠 بیک (اما) این شاهنشاهی بیهمتا در گاهداد جهان، به دست اسکندر گجستگ (ملعون) برانداخته گشت. با این همه، پس از چند دهه، ایران زمین به دست اشکانیان از چنگ جانشینان انیرانی (غیر ایرانی) او بازستانده شده و خوداستواری (استقلال) اش را بازیافت. نیز با هویدایی شاهنشاه اردشیر پاپکان و پایه گذاری شاهنشاهی ساسانی، نژادگی (اصالت) ایرانی هم بازیابی شد. در این هنگام بود که این شارینه بزرگ که پس افکند (میراث) زرتشت و کورش بود، با برنام (عنوان) شناسه "ایرانشهری"، شکوهی که هوده (حق) گاهدادی اش بود، دگربار بدست آورد.
💠 این شاهنشاهی زرتشتی نیز شوربختانه با تازش تازیگرایان (مسلمانان) از میان رفت. تازیگرایان پس از چیرگی بر ایرانشهر، هر چه از نسک ها و دستاوردهای ایران باستان را که می توانستند، نابود کردند. به گواه ابن خلدون، گاهدادنگار شناخته شده تازی (عرب)، تازش تازیگرایان یک دگرگونگی بنیادین با تازش اسکندر داشت. زیرا اسکندر گرچه به نابودی دستاوردهای ایرانشهر دست زد، بیک برای پیشرفت سرزمین خود، هر آنچه می توانست از ایران به یونان برد. برای نمونه به گواه دینکرد سوم، اوستا را که یک دانشنامه ارجمند باستانی بود، به یونان برد و آن را برگردان نمود. بیک تازیگرایان به شوند (سبب) برخورداری از نسکی که آن را به هستومندی (موجودی) فرازاستاری (ماوراء الطبیعی) پیوند می دادند، خود را به هر دانشی بی نیاز می دیدند و از آن رو کوشیدند تا همه دستاوردهای شارینه ایرانشهر را که نمود "کفر" می خواندند، از میان بردارند.
💠 با این همه، برجاماندن هنایش (تاثیر) های ایران باستان بر مردمی که همچنان مهر میهن، دلشان را به تپش وامی داشت، شوند خیزش ها و کوشش های بسیار برای بازسازی ایرانشهر شد. کسی چون رادمان پورماهک (یعقوب لیث) در این راستا، شمشیر به دست گرفت و کسی چون فردوسی، دست به خامه (قلم) شد. همچنین گرایش به فرهنگ ایرانی و دین مزدایی در میان بزرگان ایرانی پابرجا ماند. نیز دانشمندان و بزرگان بسیاری در ایران زمین چشم به جهان گشودند که تازیان در هیچکجای سرزمین هایی که بر آنها چیره شدند، نتوانستند مانندشان را بیابند!
💠 اکنون آنکه در این نوشتار تنها به گوشه ای از دستاوردهای گاهدادی دین بهی و هنایش های اشو زرتشت پرداختیم که بیشتر در پیوند با جهان باستان و بویژه ایرانشهر که همانا نخستین، برترین و شاید تنها نمود فرایافت شهریور در گاهداد جهان است، بود. در آینده خواهم کوشید به واکاوی گوشه هایی دیگر از کارنامه دین بهی بپردازیم.
✍️بهدین تیرداد نیک اندیش
نقل از درگاه سرای زرتشت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر