هنگامی كه از پیروان ادیان الهی درباره سخنانِ پیامبرشان پرسش می شود هر یك كتاب ویژه ای را معرفی می كنند كه دربرگیرنده وحی و الهام خداوندی به آن پیامبر است. به همین روی مسلمانان قرآن، یهودیان و مسیحیان به ترتیب تورات و انجیل را نام می برند.
پیش تر از آن، آیین یكتاپرستی در ایران باستان شكل گرفته و زرتشت، پیام آوری است كه در گویش آن زمان، گفتارش را به اوستایی بیان كرده است. بدین سبب هر جا سخن از نسک(:كتاب) دینی زرتشتیان باشد، در پاسخ از اوستا یاد می شود. این پاسخ از یك سو درست است. زیرا این نسک به زبان اوستایی است ولی هنگامی كه همه بخش های اوستا بررسی شود با نگرش به جستار(:موضوع) هر بخش از اوستا و چگونگی نگارش هر سرود ونیایش از گنجینه اوستا، درمی یابیم كه همه بخش های اوستا گفته های اشوزرتشت نیست. تنها سروده هایی از اوستا، به نام «گات ها» كه در بخشی از یسنا جای گرفته است ، گفتار وبینش پیام آور ایران است که این بخش پیام اشوزرتشت است.
باید باور داشته باشیم كه تاریخِ تمدن، در سرزمین ایران بسیار فراتر از برخی كشورهای نوپای پس از آن بوده است. همچنین بپذیریم كه ایرانیان، پیش از دوره یكتاپرستی در این سرزمین، درباورهای استوره ای خود بسیاری از آداب و رسوم ، پندار و گفته ها داشته اند و درباره آخرین نتیجه هایی كه در پی هر رویداد زاستاری (:طبیعی) می گرفتند. باور، دستور وآیینی تازه را در هازمان (:اجتماع) خود گسترش می دادند. از آنجا كه زبان گفت و گوی مردم در روزگاران باستانی ایران، زبان اوستایی بوده، همه این سرودها، نیایش ها و استورها، اوستا نام گرفته اند.
اوستا، نسکی گسترده وارزشمند است كه سرودن بخشی از آن به سده هایی پیش از اشوزرتشت وپیش از آغازیكتاپرستی درایران باستان برمی گردد.
درگنجینه اوستا، سرودها و گفته هایی آمده كه درباره باورهای دینی، تاریخی، گاه شماری، بهداشتی، دادگری و دانش های دیگر آن دوران است. به همین روی گنجینه اوستا كه در گاهداد(:تاریخ) وادبیات از آن یاد شده از پنج بخش تشكیل شده است. یسنا، یشت ها، ویسپرد، وندیداد و خرده اوستا.
خرده اوستا از همه بخش ها جوان تر است، گزیده بخش هایی از یشت های كهن با سرودهای جدید است. نمازهایی روزانه و سرودهایی درباره برگزاری تراداد(:سنت) آیینی و مراسم درگذشتگان در آن گنجانده شده است.
وندیداد كه بخش دیگر است، به گویش اوستا" وی دَئِو داتَه" به چم (:معنی) قانون ضد دیو است. دیو در باور مرتو(:مردم) پیش از دوره یكتا پرستی، خدایان پنداری ویران كننده بودند كه می بایست برای آنان قربانی و فدیه انجام شود تا از خشمِ آنان كاسته شود. در این نسک و به گویش اوستایی سفارش هایی درباره پاكیزگی و دستورها (:احكام) پرهیز از مُردار به شیوه زمان باستانی ایران بیان شده كه بیگمان دردانش ِ آن روزگار ارزشمند بوده و بیانگر نگرش هوشمندانه ایرانیان باستان به یافته های پزشكی، بهداشت و هنجارهای هازمانی بوده است.
ویسپَرَد، یكی از بخش های اوستا است كه وابسته به نمازها و نیایش های آیین گاهنبار است. این جشن، شش نوبت در سال برگزار می شود. در آغاز به مناسبت های گوناگون پیشه كشاورزی پدیدار شده و اكنون با برپایی نیایش های همگانی به داد ودهش و پذیرایی پرداخته می شود.
یَشت ها، سرودها و گفته های بسیار كهن اوستاست و درحماسه هایی به ریخت ِ(:شکل) نثر در ستایش ایزدان است كه از مهمترین آنها؛ اورمَزد یشت، وَرَهرام یشت، اَردیبهشت یشت، مِهر یشت، هوم یشت و سروش یشت است كه بخش دیگری از اوستا را تشكیل می دهد.
یسنا، نیایش هایی درستایش پروردگار وآفریده های نیك اوست. سرودهای یسنا، ٧٢ بخش دارد كه هر یك را "یسن" یا "هات" می گویند. یسنا مهمترین بخش گنجینه اوستا نام گرفته، زیرا سخنان وپیام اشو زرتشت نیز در میان این اوستا جای دارد.
گات ها درمجموع ١٧ هات از یسنا را تشكیل می دهد كه خود نیز شامل پنج بخش به نام های اَهنود، اُشتَوُد، سپنته مد، وهوخشتر، وَهیشتوایش است.
.
سرودهای گات ها ، اندیشه برانگیز و آموزنده است. این پیام، دانشِ آموزش اخلاق نیك و ارزش های نیکِ مرتوگانی(:انسانی) است. زرتشت در گات ها از روش درست زیستن و رستگار شدن سخن می گوید.
پیام گات ها برای پیشرفت كار جهان است. در این بینش سستی، تنبلی و بیكاری روا نیست. نوسازی و تازه گردانیدن جهان هستی خویشکاری(:وظیفه) مرتوگان است.
گات ها، كسانی را كه با دانش و بینش خود در كار، جهان را به پیش می برند و تازه می گردانند، «سوشیانت» می گویند.
در پیام اشوزرتشت زن و مرد جایگاهی برابر و یكسان دارند. او باور دارد كه هر دو از فروزه منش نیك برخوردارند، پس باید ازخرد رسا بهره مند شوند وبه سوی دانایی گام بردارند.
پیش تر از آن، آیین یكتاپرستی در ایران باستان شكل گرفته و زرتشت، پیام آوری است كه در گویش آن زمان، گفتارش را به اوستایی بیان كرده است. بدین سبب هر جا سخن از نسک(:كتاب) دینی زرتشتیان باشد، در پاسخ از اوستا یاد می شود. این پاسخ از یك سو درست است. زیرا این نسک به زبان اوستایی است ولی هنگامی كه همه بخش های اوستا بررسی شود با نگرش به جستار(:موضوع) هر بخش از اوستا و چگونگی نگارش هر سرود ونیایش از گنجینه اوستا، درمی یابیم كه همه بخش های اوستا گفته های اشوزرتشت نیست. تنها سروده هایی از اوستا، به نام «گات ها» كه در بخشی از یسنا جای گرفته است ، گفتار وبینش پیام آور ایران است که این بخش پیام اشوزرتشت است.
باید باور داشته باشیم كه تاریخِ تمدن، در سرزمین ایران بسیار فراتر از برخی كشورهای نوپای پس از آن بوده است. همچنین بپذیریم كه ایرانیان، پیش از دوره یكتاپرستی در این سرزمین، درباورهای استوره ای خود بسیاری از آداب و رسوم ، پندار و گفته ها داشته اند و درباره آخرین نتیجه هایی كه در پی هر رویداد زاستاری (:طبیعی) می گرفتند. باور، دستور وآیینی تازه را در هازمان (:اجتماع) خود گسترش می دادند. از آنجا كه زبان گفت و گوی مردم در روزگاران باستانی ایران، زبان اوستایی بوده، همه این سرودها، نیایش ها و استورها، اوستا نام گرفته اند.
اوستا، نسکی گسترده وارزشمند است كه سرودن بخشی از آن به سده هایی پیش از اشوزرتشت وپیش از آغازیكتاپرستی درایران باستان برمی گردد.
درگنجینه اوستا، سرودها و گفته هایی آمده كه درباره باورهای دینی، تاریخی، گاه شماری، بهداشتی، دادگری و دانش های دیگر آن دوران است. به همین روی گنجینه اوستا كه در گاهداد(:تاریخ) وادبیات از آن یاد شده از پنج بخش تشكیل شده است. یسنا، یشت ها، ویسپرد، وندیداد و خرده اوستا.
خرده اوستا از همه بخش ها جوان تر است، گزیده بخش هایی از یشت های كهن با سرودهای جدید است. نمازهایی روزانه و سرودهایی درباره برگزاری تراداد(:سنت) آیینی و مراسم درگذشتگان در آن گنجانده شده است.
وندیداد كه بخش دیگر است، به گویش اوستا" وی دَئِو داتَه" به چم (:معنی) قانون ضد دیو است. دیو در باور مرتو(:مردم) پیش از دوره یكتا پرستی، خدایان پنداری ویران كننده بودند كه می بایست برای آنان قربانی و فدیه انجام شود تا از خشمِ آنان كاسته شود. در این نسک و به گویش اوستایی سفارش هایی درباره پاكیزگی و دستورها (:احكام) پرهیز از مُردار به شیوه زمان باستانی ایران بیان شده كه بیگمان دردانش ِ آن روزگار ارزشمند بوده و بیانگر نگرش هوشمندانه ایرانیان باستان به یافته های پزشكی، بهداشت و هنجارهای هازمانی بوده است.
ویسپَرَد، یكی از بخش های اوستا است كه وابسته به نمازها و نیایش های آیین گاهنبار است. این جشن، شش نوبت در سال برگزار می شود. در آغاز به مناسبت های گوناگون پیشه كشاورزی پدیدار شده و اكنون با برپایی نیایش های همگانی به داد ودهش و پذیرایی پرداخته می شود.
یَشت ها، سرودها و گفته های بسیار كهن اوستاست و درحماسه هایی به ریخت ِ(:شکل) نثر در ستایش ایزدان است كه از مهمترین آنها؛ اورمَزد یشت، وَرَهرام یشت، اَردیبهشت یشت، مِهر یشت، هوم یشت و سروش یشت است كه بخش دیگری از اوستا را تشكیل می دهد.
یسنا، نیایش هایی درستایش پروردگار وآفریده های نیك اوست. سرودهای یسنا، ٧٢ بخش دارد كه هر یك را "یسن" یا "هات" می گویند. یسنا مهمترین بخش گنجینه اوستا نام گرفته، زیرا سخنان وپیام اشو زرتشت نیز در میان این اوستا جای دارد.
گات ها درمجموع ١٧ هات از یسنا را تشكیل می دهد كه خود نیز شامل پنج بخش به نام های اَهنود، اُشتَوُد، سپنته مد، وهوخشتر، وَهیشتوایش است.
.
سرودهای گات ها ، اندیشه برانگیز و آموزنده است. این پیام، دانشِ آموزش اخلاق نیك و ارزش های نیکِ مرتوگانی(:انسانی) است. زرتشت در گات ها از روش درست زیستن و رستگار شدن سخن می گوید.
پیام گات ها برای پیشرفت كار جهان است. در این بینش سستی، تنبلی و بیكاری روا نیست. نوسازی و تازه گردانیدن جهان هستی خویشکاری(:وظیفه) مرتوگان است.
گات ها، كسانی را كه با دانش و بینش خود در كار، جهان را به پیش می برند و تازه می گردانند، «سوشیانت» می گویند.
در پیام اشوزرتشت زن و مرد جایگاهی برابر و یكسان دارند. او باور دارد كه هر دو از فروزه منش نیك برخوردارند، پس باید ازخرد رسا بهره مند شوند وبه سوی دانایی گام بردارند.
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
نقل از درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
نقل از درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر