بهشت یک واژه پارسی است این واژه از "وهیشتم منو" در اوستا آمده(وه = به = خوب، نیک - وهیشتم = خوبترین - منو= منش). بنابراین بهشت زابه‌ی برتر "به" است.
در بینش اشوزرتشت، وهیشتم منو(بهشت) جایگاهی نیست که کسی یا چیزی از پیش برای مرتوها(انسانها) در جهان دیگری آماده کرده باشد تا پس از مرگ جایگاهِ نیکوکاران شود و بدکاران از آن بی‌بهره بمانند وانگه بهترین منش را مرتو(انسان) میتواند آگاهانه برای خود فراهم سازد و آنرا برگزیند. هنگامی که مرتو(انسان) کار شایسته‌ای که برگرفته از منش پاک و نیک باشد را انجام میدهد تا سبب خشنودی دیگران و روان هستی خود گردد در آن هنگام او روانی شاد و آرام خواهد داشت. به سخن دیگر در بهشتِ خویش به‌سر خواهد برد که میتواند این بهشت را همچنان در سرشت و روان خویش نهادینه سازد.
دوزخ:
واژه دوزخ از واژه اوستایی «دروجودِمانِه» است به چمار(معنی) «جایگاه دروغ» یا «درون تیره» میباشد. در بینشِ اشوزرتشت جایی به نام دوزخ نیست تا مرتو(انسان) بدکار در آنجا شکنجه شود. از آنجا که مرتوگان(بشر) در بینش اشوزرتشت آزاد است تا با وجدان و به خواست خود راه نیک و بد را با آزادی برگزیند به همان اندازه روان او با انجام کارهای نیک، شاد و آرام خواهد شد و با کردار ناشایست آزرده و ناآرام خواهد گشت. از آنجا که هیچ مرتوی(انسانی) بی‌وجدان و با آوای درونی آفریده نشده است پس هر مرتو(انسان) دگرسانیِ میانِ کردارنیک و بد را به‌خوبی میداند. آشکار است که با بداندیشی، بدگفتاری و کردار ناشایست کسی احساس آرامش نخواهد کرد وجدان و روان او پیوسته در شکنجه و رنج بوده هرآینه شاید به آن خو بگیرد.
به باور اشوزرتشت، همه مرتوها(انسانها) بدون نادرستی و گناه با پاکی از هرگونه پلیدی چشم به جهان میگشایند و هركس با گزینش راهِ خود در زندگی، آینده خویش را آنچنان كه خواسته شكل خواهد داد. مرتو(انسان) آزاد است تا راه درست زندگی یا راه نادرست را خود برگزیند. از این دیدگاه، نفی آزاداندیشی و آزادگزینی مرتو(انسان)، به‌راستی نفی شناسه مرتوی(انسانی) اوست. در بینش اشوزرتشت، هركس سرنوشت خود را با اندیشه، گفتار و كردار خویش رقم خواهد زد. به سخنی دیگر، مرتو(انسان) در هر كاری و رفتاری كه انجام میدهد، آزادانه و از روی اختیار آن كار را انجام داده است هرآینه پاسخ آن رفتار(پاداش و كیفر) رویدادی یكسویه خواهد بود؛ بگونه ای كه انسان اختیار ندارد تا پاداش و كیفر خویش را بپذیرد و یا نپذیرد. براین پایه بازتاب كردار هر مرتوی(انسانی) در همین جهان به خود او باز خواهد گشت. اندیشه، گفتار و كردار نیک، سبب آرامش روان و مینویی مرتو(انسان) میگردد و وارون آن؛ اندیشه گفتار و كردار بد نیز موجب پریشانی و اندوهِ روانش خواهد شد. آن شادی و آرامش كه در نتیجه كردارنیک باشد، بهشت یا سرای روشنایی مرتو(انسان) خواهد بود و پریشانی و اندوه روانی كه بازتاب رفتار بد و ناپسند مرتوگان(بشر) است نیز به‌عنوان دوزخ و یا جهنم برای هر مرتوگان(بشر) است. با نگرش به گفتارهای اشوزرتشت درخواهیم یافت كه منظور از خانه دروغ، همان اندوه و پریشانی روحی و روانی است كه مرتو(انسان) با كژاندیشی و كردارنادرست به آن دچار خواهد شد و مرتو(انسان) به‌جایی خواهد رسید كه از عذاب وجدان خود نمیتواند رهایی یابد بنابراین همواره با نگرانی و پریشانی زندگی خواهد كرد و در حقیقت زندگی او تبدیل به جهنم خواهد شد. بدینگونه بهشت و جهنم را مرتو(انسان) با اندیشه و رفتارش برای خود رقم خواهد زد و جایگاهی نیست كه مزدا اهورا از پیش برای خوشگذرانی و یا رنج دادن او آماده كرده باشد.
برگرفته از نسک؛
«کنکاشی در زندگی واندیشه زرتشت،نگارش کورش نیکنام»
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
نقل از درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
در بینش اشوزرتشت، وهیشتم منو(بهشت) جایگاهی نیست که کسی یا چیزی از پیش برای مرتوها(انسانها) در جهان دیگری آماده کرده باشد تا پس از مرگ جایگاهِ نیکوکاران شود و بدکاران از آن بی‌بهره بمانند وانگه بهترین منش را مرتو(انسان) میتواند آگاهانه برای خود فراهم سازد و آنرا برگزیند. هنگامی که مرتو(انسان) کار شایسته‌ای که برگرفته از منش پاک و نیک باشد را انجام میدهد تا سبب خشنودی دیگران و روان هستی خود گردد در آن هنگام او روانی شاد و آرام خواهد داشت. به سخن دیگر در بهشتِ خویش به‌سر خواهد برد که میتواند این بهشت را همچنان در سرشت و روان خویش نهادینه سازد.
دوزخ:
واژه دوزخ از واژه اوستایی «دروجودِمانِه» است به چمار(معنی) «جایگاه دروغ» یا «درون تیره» میباشد. در بینشِ اشوزرتشت جایی به نام دوزخ نیست تا مرتو(انسان) بدکار در آنجا شکنجه شود. از آنجا که مرتوگان(بشر) در بینش اشوزرتشت آزاد است تا با وجدان و به خواست خود راه نیک و بد را با آزادی برگزیند به همان اندازه روان او با انجام کارهای نیک، شاد و آرام خواهد شد و با کردار ناشایست آزرده و ناآرام خواهد گشت. از آنجا که هیچ مرتوی(انسانی) بی‌وجدان و با آوای درونی آفریده نشده است پس هر مرتو(انسان) دگرسانیِ میانِ کردارنیک و بد را به‌خوبی میداند. آشکار است که با بداندیشی، بدگفتاری و کردار ناشایست کسی احساس آرامش نخواهد کرد وجدان و روان او پیوسته در شکنجه و رنج بوده هرآینه شاید به آن خو بگیرد.
به باور اشوزرتشت، همه مرتوها(انسانها) بدون نادرستی و گناه با پاکی از هرگونه پلیدی چشم به جهان میگشایند و هركس با گزینش راهِ خود در زندگی، آینده خویش را آنچنان كه خواسته شكل خواهد داد. مرتو(انسان) آزاد است تا راه درست زندگی یا راه نادرست را خود برگزیند. از این دیدگاه، نفی آزاداندیشی و آزادگزینی مرتو(انسان)، به‌راستی نفی شناسه مرتوی(انسانی) اوست. در بینش اشوزرتشت، هركس سرنوشت خود را با اندیشه، گفتار و كردار خویش رقم خواهد زد. به سخنی دیگر، مرتو(انسان) در هر كاری و رفتاری كه انجام میدهد، آزادانه و از روی اختیار آن كار را انجام داده است هرآینه پاسخ آن رفتار(پاداش و كیفر) رویدادی یكسویه خواهد بود؛ بگونه ای كه انسان اختیار ندارد تا پاداش و كیفر خویش را بپذیرد و یا نپذیرد. براین پایه بازتاب كردار هر مرتوی(انسانی) در همین جهان به خود او باز خواهد گشت. اندیشه، گفتار و كردار نیک، سبب آرامش روان و مینویی مرتو(انسان) میگردد و وارون آن؛ اندیشه گفتار و كردار بد نیز موجب پریشانی و اندوهِ روانش خواهد شد. آن شادی و آرامش كه در نتیجه كردارنیک باشد، بهشت یا سرای روشنایی مرتو(انسان) خواهد بود و پریشانی و اندوه روانی كه بازتاب رفتار بد و ناپسند مرتوگان(بشر) است نیز به‌عنوان دوزخ و یا جهنم برای هر مرتوگان(بشر) است. با نگرش به گفتارهای اشوزرتشت درخواهیم یافت كه منظور از خانه دروغ، همان اندوه و پریشانی روحی و روانی است كه مرتو(انسان) با كژاندیشی و كردارنادرست به آن دچار خواهد شد و مرتو(انسان) به‌جایی خواهد رسید كه از عذاب وجدان خود نمیتواند رهایی یابد بنابراین همواره با نگرانی و پریشانی زندگی خواهد كرد و در حقیقت زندگی او تبدیل به جهنم خواهد شد. بدینگونه بهشت و جهنم را مرتو(انسان) با اندیشه و رفتارش برای خود رقم خواهد زد و جایگاهی نیست كه مزدا اهورا از پیش برای خوشگذرانی و یا رنج دادن او آماده كرده باشد.
برگرفته از نسک؛
«کنکاشی در زندگی واندیشه زرتشت،نگارش کورش نیکنام»
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
نقل از درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر