کورش نیکنام
موبد از واژه «مَگوپَت» در اوستا آمده است، از ریشه «مگه» به چمار(:دانا)، موبدان یا مغان در اصل گروهی از مردم سرزمین ماد بودند که پیشوایان دینی تنها از میان آنان برگزیده می شدند.
هیربد از واژه «آئیتره پئی تی» آمده که چمار آن آموزگار دینی است و «دستور» از واژه پهلوی «دَستوبَر» آمده به چمار داد و قانون، که از داوری کردن و فتوا دهندگی می آید (دانشنامه مزدیسنا – دکتر جهانگیر اٌشیدری).
موبدان از گذشته خویشکاری داشته اند تا آیین های شادمانی مانند گاهنبارها، جشن سدره پوشی(:دین پذیری)، گواه گیری(:عقد) و آیین های درگذشتگان وپُرسه را برگزار کنند. برخی موبدان در رشته های دین و فلسفه دانشگاهی نیز پژوهش داشته وبا نشر نوشته های و بیان سخنرانی ها به موبدان دانشمند نیز نام آور شده اند.
هیربدان آموزه های دینی را فرا گرفته ودر آموزشگاه ها، جوانان و نوجوانان را با اندیشه زرتشت آشنا می کردند.
دهموبد نیز در روستا ها ساکن بوده اند که هماهنگ کننده برنامه های آیینی بوده و در نبودن موبد، گاهنبارها و برخی آداب دینی را را نیز برپا می کردند.
گفتنی است موبد، هیربد ودهموبد در آتشکده هایی که نیاز بوده ساله روزی دو یا سه بار به آتش، خوراک(:چوب) می داده اند تا‌پیوسته روشن بماند.
به هر روی هر سه مورد از کسانی هستند که در امور دینی زرتشتیان کوشش دارند و نمی توان‌گفت جایگاه کدامیک‌برتر از دیگری باشد بلکه اندکی گوناگون است.
موبدیار یک واژه ساختگی است که پس از انقلاب اسلامی در ایران پدیدار شده و پیشینه در فرهنگ نیاکان ندارد. ازآنجا که برخی موبدان ترادادی (:سنتی) باور داشتند که جایگاه موبدی برگرفته ازشیوه موبدان دوران ساسانی باید ارثی باشد (که اندیشه نادرست آن روزگار بوده است). بنابراین ازسال ۱۲۶۲ و هنگامی که موبدزادگان کمتری به امور دینی می پرداختند، به جوانانی که این خویشکاری را دنبال کردند وپدرشان از خانواده موبدان نبوده اند، واژه تازه "موبدیار" داده اند این واژه در فرهنگ دینی نیاکان نبوده است. ودرآیین های دینی‌پارسیان(: زرتشتیان هند) و زرتشتیان خارج از ایران نیز شناخته شده نیست.
🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
موبد از واژه «مَگوپَت» در اوستا آمده است، از ریشه «مگه» به چمار(:دانا)، موبدان یا مغان در اصل گروهی از مردم سرزمین ماد بودند که پیشوایان دینی تنها از میان آنان برگزیده می شدند.
هیربد از واژه «آئیتره پئی تی» آمده که چمار آن آموزگار دینی است و «دستور» از واژه پهلوی «دَستوبَر» آمده به چمار داد و قانون، که از داوری کردن و فتوا دهندگی می آید (دانشنامه مزدیسنا – دکتر جهانگیر اٌشیدری).
موبدان از گذشته خویشکاری داشته اند تا آیین های شادمانی مانند گاهنبارها، جشن سدره پوشی(:دین پذیری)، گواه گیری(:عقد) و آیین های درگذشتگان وپُرسه را برگزار کنند. برخی موبدان در رشته های دین و فلسفه دانشگاهی نیز پژوهش داشته وبا نشر نوشته های و بیان سخنرانی ها به موبدان دانشمند نیز نام آور شده اند.
هیربدان آموزه های دینی را فرا گرفته ودر آموزشگاه ها، جوانان و نوجوانان را با اندیشه زرتشت آشنا می کردند.
دهموبد نیز در روستا ها ساکن بوده اند که هماهنگ کننده برنامه های آیینی بوده و در نبودن موبد، گاهنبارها و برخی آداب دینی را را نیز برپا می کردند.
گفتنی است موبد، هیربد ودهموبد در آتشکده هایی که نیاز بوده ساله روزی دو یا سه بار به آتش، خوراک(:چوب) می داده اند تا‌پیوسته روشن بماند.
به هر روی هر سه مورد از کسانی هستند که در امور دینی زرتشتیان کوشش دارند و نمی توان‌گفت جایگاه کدامیک‌برتر از دیگری باشد بلکه اندکی گوناگون است.
موبدیار یک واژه ساختگی است که پس از انقلاب اسلامی در ایران پدیدار شده و پیشینه در فرهنگ نیاکان ندارد. ازآنجا که برخی موبدان ترادادی (:سنتی) باور داشتند که جایگاه موبدی برگرفته ازشیوه موبدان دوران ساسانی باید ارثی باشد (که اندیشه نادرست آن روزگار بوده است). بنابراین ازسال ۱۲۶۲ و هنگامی که موبدزادگان کمتری به امور دینی می پرداختند، به جوانانی که این خویشکاری را دنبال کردند وپدرشان از خانواده موبدان نبوده اند، واژه تازه "موبدیار" داده اند این واژه در فرهنگ دینی نیاکان نبوده است. ودرآیین های دینی‌پارسیان(: زرتشتیان هند) و زرتشتیان خارج از ایران نیز شناخته شده نیست.
🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر