درباره زمان و مکان زندگی اشوزرتشت، یا به باور برخی زمان و مکان رواگ گویش گاهانی، دوگانگی نگر هست.
برخی از دانشمندان به پیروی از تاریخ ترادادی، که زمان زندگی پیامبر را ۲۵۸ سال پیش از تازش اسکندر مقدونی می‌دانند، زمان زندگی اشوزرتشت را دوره پایانی سده هفتم یا نخست سده ششم پیش از زایش مسیح می‌دانند.
ولی برخی دیگر با نگر به ویژگی‌های کهن گویش کهن گاهانی و نزدیکی آن با سنسکریت ودایی زمان زندگی پیامبر را پایان هزاره دوم یا نخست هزاره نخست پیش از میلاد می‌دانند.
⚠️ یادآوری این نکته بایسته است که گویش گاهانی از پاره ای راستاها هتا کهنتر از سنسکریت ودایی به نگر می‌رسد، برای نمونه دگرگونی واجهای حلقی هندواروپایی آغازین در این گویش کاملا هنجارمند است. بنابراین، دیدگاه دوم کم و بیش پذیرفتنی تر می‌نمایند.
دیدگاه ترادادی که مکان زندگی اشوزرتشت را آذربایجان می‌دانست دیگر پذیرفتنی نیست. مکان زندگی اشوزرتشت به گمان بسیار یکی از نواحی شرقی ایران بزرگ بوده است.
تا کنون سرزمین هایی چون بلخ، سغد، خوارزم، خوارزم بزرگ حوزه کشف رود (ده مزدوران ) و هتا سیستان را جای نخستین کنش های اشوزرتشت دانسته اند.
هارماتا با گردآوری واژه هایی که در نوشته های کهن یونانی با نام باکتریایی (بلخی باستان)، بدین هوده رسیده است که زبان این مواد ناهمسانی با زبان اوستایی ندارد و شواهدی از هر دو گویش اوستایی را می‌توان در این مواد واژگانی یافت.
شگفت انگیز است که بدانیم یکی از نخستین دستورهای زبان اوستایی که اشپیگل در سال ۱۸۶۷ پخش کرد نام دستور زبان بلخی باستان را بر خود داشت.
نکته مهندی که نباید از نگر دور داشت که نام اشوزرتشت در اوستا بر خلاف باور به ریخت zaraθuštra آمده، که به گمان بسیار به زبان ایرانی باستان دیگری به جز از اوستایی است، یعنی زبانی که بگمان زبان مادری اشوزرتشت و زبان زادگاه او بوده است. بدین ترتیب، شاید بتوان گفت که زبان اوستایی زبان روا در زادگاه زردشت و زبان مادری او نبوده است. به بیان دیگر، شاید اشوزرتشت در سروده هایش به جای زبان مادری خویش زبانی را که گمان بسیار نزد ایرانیان زبانی ورجاوند و آیینی به شمار می آمده به کار برده است.
ولی ناگفته نماند که زمان و مکان زندگی اشوزرتشت اهمیتی ندارد، همین بس که آن پاکمرد هزارها سال پیش آمد و مردمی را که در تاریکی پنداربافی فرو رفته بودند، به سوی روشنایی و راستی راهنمایی کرد و حقیقت هایی را روشن ساخت که تا امروز استوار مانده و همچنان جهان را به سوی آینده ی درخشانی راه می‌نمایاند.
یاری نامه: کتاب دستور زبان و گزیده متون اوستایی نوشته ویلیامز جکسون
✍️ پژوهش و نگارش میترا آذرمهر
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
نقل از درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
برخی از دانشمندان به پیروی از تاریخ ترادادی، که زمان زندگی پیامبر را ۲۵۸ سال پیش از تازش اسکندر مقدونی می‌دانند، زمان زندگی اشوزرتشت را دوره پایانی سده هفتم یا نخست سده ششم پیش از زایش مسیح می‌دانند.
ولی برخی دیگر با نگر به ویژگی‌های کهن گویش کهن گاهانی و نزدیکی آن با سنسکریت ودایی زمان زندگی پیامبر را پایان هزاره دوم یا نخست هزاره نخست پیش از میلاد می‌دانند.
⚠️ یادآوری این نکته بایسته است که گویش گاهانی از پاره ای راستاها هتا کهنتر از سنسکریت ودایی به نگر می‌رسد، برای نمونه دگرگونی واجهای حلقی هندواروپایی آغازین در این گویش کاملا هنجارمند است. بنابراین، دیدگاه دوم کم و بیش پذیرفتنی تر می‌نمایند.
دیدگاه ترادادی که مکان زندگی اشوزرتشت را آذربایجان می‌دانست دیگر پذیرفتنی نیست. مکان زندگی اشوزرتشت به گمان بسیار یکی از نواحی شرقی ایران بزرگ بوده است.
تا کنون سرزمین هایی چون بلخ، سغد، خوارزم، خوارزم بزرگ حوزه کشف رود (ده مزدوران ) و هتا سیستان را جای نخستین کنش های اشوزرتشت دانسته اند.
هارماتا با گردآوری واژه هایی که در نوشته های کهن یونانی با نام باکتریایی (بلخی باستان)، بدین هوده رسیده است که زبان این مواد ناهمسانی با زبان اوستایی ندارد و شواهدی از هر دو گویش اوستایی را می‌توان در این مواد واژگانی یافت.
شگفت انگیز است که بدانیم یکی از نخستین دستورهای زبان اوستایی که اشپیگل در سال ۱۸۶۷ پخش کرد نام دستور زبان بلخی باستان را بر خود داشت.
نکته مهندی که نباید از نگر دور داشت که نام اشوزرتشت در اوستا بر خلاف باور به ریخت zaraθuštra آمده، که به گمان بسیار به زبان ایرانی باستان دیگری به جز از اوستایی است، یعنی زبانی که بگمان زبان مادری اشوزرتشت و زبان زادگاه او بوده است. بدین ترتیب، شاید بتوان گفت که زبان اوستایی زبان روا در زادگاه زردشت و زبان مادری او نبوده است. به بیان دیگر، شاید اشوزرتشت در سروده هایش به جای زبان مادری خویش زبانی را که گمان بسیار نزد ایرانیان زبانی ورجاوند و آیینی به شمار می آمده به کار برده است.
ولی ناگفته نماند که زمان و مکان زندگی اشوزرتشت اهمیتی ندارد، همین بس که آن پاکمرد هزارها سال پیش آمد و مردمی را که در تاریکی پنداربافی فرو رفته بودند، به سوی روشنایی و راستی راهنمایی کرد و حقیقت هایی را روشن ساخت که تا امروز استوار مانده و همچنان جهان را به سوی آینده ی درخشانی راه می‌نمایاند.
یاری نامه: کتاب دستور زبان و گزیده متون اوستایی نوشته ویلیامز جکسون
✍️ پژوهش و نگارش میترا آذرمهر
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
نقل از درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر