نماز های پنج گانه، در آیین زرتشت، چگونه است واز چه زمانی خوانده شده است؟

موبد نیکنام
نماز در اوستا به ریخت (:شکل) « نِمَنگها» آمده، درپهلوی به ریخت « نماژ» آمده واسلام به آن «صَلات» می گویند.

رفتاری فردی وگروهی است که هرتیره(:قوم) از روزگاران باستان برای خویش تدارک دیده است. زرتشت در برخی از سروده هایش، گات هابه نماز ایستاده است. آموزگار راستی دراین شیوه به دست های برافراشته درنماز نیزاشاره می کند، از آنجا که روشنایی در منش زرتشت جایگاهی سپند وارجمند دارد، نماز ونیایش رو به روشنایی سروده می شود.

درهات ۲۸ از یسنا که نخستین سرود ازگات هاست، زرتشت به همین شیوه به نماز ونیایش پرداخته است. او آرزو دارد تا بتواند از"منش نیک" بهره بگیرد و باکرداری که برخاسته از خردمندی است، روان آفرینش را خشنود سازد.
 بدین ترتیب نماز نه تنها با سرود ونغمه های ستایش برانگیز است بلکه با کرداری شایسته همراه است تا آسایش وخوشبختی همگانی را در پی داشته باشد.

موبدان دانشمند در دوران ساسانی نیز برای ساده تر شدن وآماده بودن نیایش های مزدیسنان و برپایی آیین های دینی، بخش هایی از یسنا ویشت ها را برگرفته آن را کوتاه تر کردند، پندهایی برآن افزودند ودر نسکی گزیده تر به نام خرده اوستا جای دادند.

در نسک(:کتاب) خرده اوستا، بخشی برای نیایش بایسته درهر روز نیز پیش بینی شده است. که در پنج گاه سروده شده ویکسان است تنها بخش کوتاه آغازین آن گوناگون است. نخستین که اشهن است، در ستایش فروغ و روشنایی و برای پاسداری ازسَروَر خانواده که پدر ومادرمی باشند، دوم به سرپرست روستا و ده، سوم به نگهبان شهر وشهردار، چهارم به شهریار کشور ودرگاه واپسین به رهبردینی درود فرستاده می شود.

دربخش های دیگری از نماز زرتشتیان، سرود هایی اوستایی با سرآعاز "اشم وهو" برای گزینش راستی، "یتا اهو، خویشکاری مزدیسنان، "اهمایی ریشچه" برای تندرستی وبهروزی نیکوکاران، "جسه مه اونگهه مزده" "یاری اهورامزدا"، "مزدیسنو اهمی"، پیمان به آیین مزدایی،"همازوربیم" هم بستگی در نیکی ها جای گرفته‌است.
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
نقل از درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان